Esta sociedade ten como precedente a entidade "Solidaridad Pontevedresa", creada o 16 de xuño de 1912 por un grupo de pontevedreses comandados por José Berridy, Ramiro García, Emilio Abal, José Méndez, Justo Calvo, Juan Casal, Rufino Meis, Manuel Vicente Otero, Francisco Carracedo, Benito Rey Doce, Adolfo Méndez, José Pensado, Ignacio Vila, Gumersindo Piay, y Manuel Vidal.
O 11 de xaneiro de 1914, baixo a presidencia de Rodríguez Bautista, avogan pola creación dun Sanatorio para as mulleres galegas, residentes en Cuba, debido ao crecente número de emigrantes galegas solteiras ou soas que no primeiro tercio do século XX estaban arribando á illa, e que non existía ningunha entidade que prestase estes servizos. A esta idea prestaron o seu apoio os socios Albino Matalobos, Rufino Meis, Ramiro García, Jesús de la Fuente e Manuel Vicente, que conseguiron que o 6 de agosto de 1915 se asinara un contrato co doutor Ferrán, propietario do "Sanatorio Cuba", por medio do cal se comprometía a atender e asistir ás asociadas.
A sociedade entra nuns anos de estancamento, nos que non se celebran as eleccións por falta de interese dos socios; ata que o 18 de xaneiro de 1917, reúnense na Xunta Xeral cincoenta socios e acordan reformar os Estatutos, cambiar o nome da Sociedade e elexir unha nova Xunta Directiva. Pasa a denominarse "Hijas de Galicia" e centran as súas actividades en protexer e a dar asistencia sanitaria ás emigrantes galegas.
A primeira Directiva tras a súa refundación estaba integrada por: Avelino Pérez Vilanova, presidente; Manuel Vicente Otero, vicepresidente; Manuel Táboas, tesoureiro; Julián Graña, vicetesoureiro; Ramiro García, secretario-contador; José Méndez Parada, presidente de la Comisión de Sanidad;y vocales: Rufino Meis, Emilio Abal, Benito Rey Doce, José Berridy, Gumersindo Piay, Antonio Fernández, Perfecto Porto, José Saborido, Albino Matalobos, Manuel Iglesias, Manuel Otero Cores, Amado Vila, Constantino Insúa, Miguel Fernández, Gumersindo Rey e Nuño Blanco. Nas eleccións de 22 de decembro de 1919 entran a formar parte do goberno da Sociedade as mulleres, participando directamente nas responsabilidades da administración, estabelecendo o cargo de vicepresidenta que é ocupado por primeira vez pola señora Andrea López, viuda de Ares, á que acompañan como vocais: Gloria Díaz, Isabel Queralto, María Teresa Queralto, Josefa del Río, María Monteirín, Catalina Miranda, Josefa Piedra e Carlota González.
De 1920 a 1924 a sociedade adquire grande importancia, aumentando a diario o número de asociadas. Coa ampliación dos servizos acaban mercando en 1924 unha clínica que funcionará como sanatorio da entidade en exclusiva, baixo o nome de "Concepción Arenal". Esta clínica será engrandecida coa construción de varios pavillóns segundo as crecentes necesidades e en 1937 constrúen un Balneario para ofertar aos socios, baños de mar e descanso, como medida terapéutica.