Esta sociedade foi fundada na Habana polos naturais do concello de Abadín (Lugo) residentes na capital cubana, durante unha reunión que mantiveron o 23 de outubro de 1921 na casa dun conveciño, Bernardo Aguiar, na rúa Campanario, número 80. Nesta reunión quedou nomeada unha comisión organizadora da nova entidade que sería constituída oficialmente o 6 de xaneiro de 1922.

No momento da súa fundación tiñan previsto denominala como "Hijos de Abeledo, Corvite, Baroncelle y sus comarcas", por pertencer a ditas parroquias a maior parte dos socios fundadores; finalmente foi coñecida como "Hijos del Ayuntamiento de Abadín". A primeira directiva da sociedade estaba formada por Perfecto López Vidal, como presidente; José Díaz Pardiño, vicepresidente; secretario, Saturnino Regueira y Oseira, delegados polas parroquias que compoñen o concello: Jesús Ferreiro Díaz por Labrada, Manuel Leal Otero por Romariz, Antonio Díaz Pardiño por Fanoi, Magín Castiñeira Oseira por Abadín, José Cabado González por Goás, Perfecto López Vidal por Candia, Bernardo Aguiar por Aldixe, Generoso Anido por Abeledo, José Val por Corvite, Aparicio Portela por Baroncelle, Generoso Hermida por Moncelos, Ramón Fraga por Castromaior, e José Portela por A Graña de Vilarente.

A súa finalidade era construír escolas no seu lugar de orixe, atendendo primeiro ás parroquias máis abandoadas e necesitadas, como Cándia e Goás. Tamén contemplan nos seus estatutos obxectivos benéficos e recreativos: fomentar e estreitar a amizade entre todos os seus asociados e prestar auxilios morais e materiais aos socios que o precisaran.

En 1932 consiguen inaugurar no Cemiterio Colón un Panteón Social onde son soterrados os seus socios.

Nos anos 40 pasa a ser unha sociedade recreativa e benéfica.