Esta sociedade foi fundada por emigrantes naturais do concello lucense de Cospeito residentes na capital arxentina, a maioría deles socios do Centro Villalbés. Descontentos co funcionamento deste centro, sobre todo no que atinxía á axuda mutua e á súa relación coa Federación de Sociedades Gallegas en la República Argentina, abandonan a entidade e deciden crear unha nova.
En 1926, liderados por Manuel Lis Puente, primeiro presidente social, e por José Prados, O. Lozano e Antonio Abelleira, fundan a sociedade Residentes del Ayuntamiento de Cospeito y sus contornos, que proclama nos seus estatutos un ambicioso programa cultural e social para a súa comarca natal.
No xornal da colectividade, «El Despertar Gallego», declaran o seu ideario: «(...) que los emigrados de América estamos obligados a propagar en el solar nativo los principios de la cooperación libre, agrupando a los trabajadores del agro en cooperativas de producción y consumo, libertándolos de la rapiña de tratantes y comerciantes deshonestos (...) debe crearse en Cospeito una granja de experimentación que sea a la vez escuela para párvulos y adultos (...)».
En 1928, o Comité Pro-escuelas en Rioaveso envíalles unha carta en que solicitan a súa axuda para a construción dunha casa-escola na parroquia, petición á que responden co envío de varias remesas de cartos.
Baixo o seu patrocinio tamén se creará unha escola mixa no lugar das Abelleiras, na parroquia de Santa Cristina.
En 1938, tras numerosas reunións, aproban a súa fusión co Centro Villalbés de Bos Aires e pasan a denominarse Centro Villalbés-Cospeito.