Esta asociación foi creada por un grupo de descendentes de emigrantes galegos residentes no Uruguai, fillos de galegos que se sentían tanto uruguaios como galegos. Esta idea foi liderada polo profesor Carlos Zubillaga Barrera (primeiro presidente), Raúl Arias Novo e Jorge Diz.
A entidade tiña os seguintes fins, recollidos nos seus estatutos:
"1º) La defensa de los intereses culturales, políticos, económicos y sociales de Galicia, en la lucha por el reconocimiento de su personalidad como pueblo diferenciado
2º) El logro de un total acercamiento de los descedientes de emigrantes gallegos, a través de una acción conjunta destinada a la solució de los problemas de la emigración
3º) La difusión de los valores culturales, sociales y económicos de Galicia y el estímulo de las iniciativas tendientes a su plena valoración
4º) El análisis de la influencia que la emigración gallega ha ejercido en América, destacando el aporte individual y colectivo de los gallegos al surgimiento y consolidación de las naciones del continente
5º) La enseñanza del idioma gallego y su valoración como vehículo de cultura y condición ineludible para el reconocimiento de Galicia como pueblo con características propias
6º) Propender a una estrecha vinculación con las organizaciones galleguistas que actúen en América y Galicia, en especial con la Asociación Argentina de Hijos de Gallegos. Montevideo, julio 1963" .
En 1964 edia o boletín societario "Nós", como voceiro das súas actividades.

Esta sociedade mutualista e recreativa foi creada por un grupo de emigrantes naturais do concello pontevedrés de Vilagarcía de Arousa, residentes na Arxentina e fundada baixo o nome de CÍRCULO DE VILLAGARCÍA DE AROSA, o 9 de xullo de 1933. Entre os seus fundadores destacan Domingo Antonio Ramos e Julio Quiteiro. O seu obxectivo principal era manter a unión entre os seus paisanos e conceder axudas aos socios máis necesitados. Teñen tamén actividades recreativas e de esparcimento.

No ano 1943 os socios votan polo cambio de denominación da entidade pasando a chamarse SOCIEDAD DEL AYUNTAMIENTO DE VILLAGARCÍA DE AROSA que integra a todas os emigrantes naturais desa comarca. Dende 1944 ata 1952 non temos noticia de que teña actividade. Xa no 1952 no libro de Asambleas de Socios aparece especificado que se produce unha segunda época constando como unha refundación da mesma baixo a comisión directiva presidida por Domingo Antonio Ramos e Julio Quinteiro.

En asemblea xeral ordinaria do 14 de setembro de 1991 se decide o cambio de denominación da sociedade, que pasará a denominarse ASOCIACIÓN VILLAGARCÍA DE AROSA e a funcionar con carácter de personería xurídica dende o 2 de febreiro de 1993.

Esta entidade é en realidade a sección cultural da Federación de Sociedades Gallegas de la República Argentina. Foi creada en 1931 para xestionar e planificar todas as actividades culturais levadas a cabo por esta federación e polas sociedades que a integran.
Nos anos 50 crea unha biblioteca federal como centro de cultura para todos os socios federados, iniciando unha labor cultural cos seguintes puntos: "1º- lectura comentada con debates; 2º- cursos de preparación e formación para os socios; 3º- empréstimos de libros a domicilio; 4º- organizar conferencias sobre temas científicos e literarios".
Tamén crea unha escola de teatro para a colectividade emigrada.
Todos os anos conmemora o Día de Galicia, lembrando aos mártires galegos, e organizando un ciclo de conferencias, funcións de teatro, torneos deportivos etc.

É creado o 14 de xuño de 1998 na Coruña ante a necesidade de articular nunha plataforma conxunta os traballos encamiñados a crear un foro de inquietudes humanas sen límites nin restricións. A súa actividade concéntrase en promover debates, tertulias, creacións e exposicións que propaguen e difundan os valores éticos da tradición liberal republicana. Diríxese a todos cantos comparten os ideais republicanos en permanente sintonía con respecto á plena dignidade da persoa humana e recoñecemento dos dereitos institucionais. Entre o seu patrimonio atópanse os fondos doados pola familia Alvajar, así como os fondos do Ateneo Curros Enríquez (A Coruña 1977-1998)