Esta peña foi creadea polos socios, de orixe galega, do Círculo Español de Orange County (California) para defender e difundir a cultura e os costumes galegos dentro da entidade. Entre os seus fundadores pódese destacar a José Mazaira, Victoria Morán e Angel Vázquez Boedo, presidente fundacional.
Nos seus Estatutos sociais (en español) de 1990 especifican como finalidade da entidade “promover e fomentar o coñecemento, a amizade, axuda e convivencia dos galegos e as súas familias; manter viva a identidade galega mediante todos os medios ao seu alcance e actividades conducente á intercomunicación de todos os galegos residentes en California; difundir e fomentar as expresións culturais galegas entre os fillos de galegos e a sociedade californiana; desenvoaver ao máximo a capacidade creativa dos galegos como suxeitos activos de difusión cultural; levar a cabo actos culturais e actividades típicas galegas folclóricas, e recreativas coa participación de todos os socios; facer acreedores a todos os galegos residentes en California dos beneficios e dereitos establecidos polas leis españolas”.
Esta peña funciona como un clube social que organiza numerosas actividades para os seus socios como bailes, comidas, ciclos de conferencias, etc.; celebran reunións mensuais para os socios, ademais do Día do Socio, con carácter anual. Celebran todos os anos unha gran festa no Día de Galicia. Desta a súa banda de músicos e gaitas chamada “Anduriña xove” coa que participan en numerosos eventos e realiza cursos de baile galego para os socios.
Seguen mantendo unha relación moi fluída co Círculo español, ao que pertencen, asistindo e colaborando con eles en numerosos actos conxuntos.
En 1991 edita unha revista trimestral chamada "Anduriña” que funciona como voceiro social.

Esta sociedade de emigrantes galegos residentes na cidade de Munich foi creada o 12 de marzo de 1978. Creouse coa finalidade de dispoñer dun lugar de encontro dos galegos da cidade donde poder desfrutar da mutua compaña, conmemorar as festividades típicas da súa terra natal e organizar comidas de irmandade no nadal.

Os estatutos da Peña foron redactados en galego e neles faise constar que “o idioma oficial será o galego”. No seu artigo 50 establécese que en caso de disolución os seus bens serán doados a algunha entidade benéfica galega.

Pouco a pouco foron realizando actividades culturais como a celebración do Día das Letras Galegas, con ciclos de conferencias, etc. A entidade é membro da Coordinadora Federal das Asociacións Galegas en Alemaña, e como tal participa nos actos e eventos que esta organiza.

Esta entidade tivo recoñecida a Galeguidade pola Xunta de Galicia o 27 de maio de 1981.

Por intermedio desta sociedade o presidente da Xunta regalou en 1983 un cruceiro de granito á rexión de Baviera, que foi colocado nos xardíns do Castelo de Blutenburg, de Munich.

Esta asociación está integrada por emigrantes galegos e españois, forofos do club de fútbol Deportivo da Coruña, que aínda que residentes en Newark están ao tanto da marcha do seu equipo.
A Peña está liderada e presidida por Joaquín J. Camaño; outros integrantes da directiva son: José A. Seráns, José García, Celso Sánchez, Daniel Hermida, Lisardo Fandiño e Mario Torres.
Ademais de reunirse para ver os partidos e difundir as victorias do club deportivista, mantiñan lazos con outras peñas creadas tanto en Galicia, como en España ou no mundo.
Visitan Galicia para algunhas celebracións deportivas.
En 2006, con preto de 350 socios, continúan reuníndose no Bar Galicia 98, de Newark, para ver disputar os partidos do seu equipo.

Asociación cultural galega fundada por un grupo de emigrantes galegos de Rosario para organizar actividades culturais entre a colectividade.

Valentín Paz-Andrade naceu en Pontevedra en 1898 e morreu en Vigo en 1987. Foi xurista economista, político, empresario, escritor, poeta e xornalista.
Participou na fundación do Partido Galeguista e colaborou na campaña polo Estatuto de Galicia en 1936 e tamén participará como senador durante a transición.
Como escritor, colaborou para importantes publicacións como A Nosa Terra, Grial, Faro de Vigo, La Vanguardia ou El País e chegou a dirixir o xornal Galicia. Diario de Vigo e a revista Industrias Pesqueras. Tamén escribiu ensaios, poesías e novelas, salientando obras como "Pranto Matricial" (1954), "Principios de economía pesquera" (1954), "Sementeira do Vento" (1968), "A galecidade de Guimarães Rosa" (1975), "Cen chaves de sombra" (1979) e "Castelao na luz e na sombra" (1982), algunhas delas traducidas ao castelán e ao portugués. Alén disto, tamén participou na Comissão Galega do Acordo Ortográfico da Língua Portuguesa.
Tamén exerceu unha grande influencia no eido empresarial e industrial, especialmente relacionados coa pesca, como a asesoría en asuntos fiscais e xurídicos da sociedade de armadores de Bouzas La Marítima, o seu ingreso na FAO en 1951 como asesor en materia de explotación de recursos pesqueiros ou a creación de Pescanova S.A. en 1960.
Entre outros recoñecementos, foi nomeado membro da Real Academia Galega (1964) e da Real Academia Galega de Ciencias (1985), e foi galardoado co Pedrón de Ouro (1975), a Medalla Castelao (1984) e o Premio Trasalba (1986). Foi homenaxeado no Día das Letras Galegas do ano 2012. A "Lei para o aproveitamento da lingua portuguesa e vínculos coa lusofonía", aprobada polo Parlamento de Galicia o 24 de marzo de 2014 a raíz dunha iniciativa popular, é coñecida popularmente como Lei Paz-Andrade, pola súa postura a prol da reaproximación entre as normas escritas galega e portuguesa. E tamén recibe o seu nome o Premio Valentín Paz-Andrade de investigación en economía de Galicia, convocado anualmente desde 2014 polo Consello Económico e Social de Galicia e o Instituto Universitario de Estudos e Desenvolvemento de Galicia (IDEGA) da USC.

O Patronato da Cultura Galega foi fundado por iniciativa dun grupo de emigrantes galegos entre os que podemos citar a Manuel Meilán, José Cancela, Marcelino Martínez, Jesús Canabal, Manuel Canabal, Antón Crestar, Abelardo Cerdeira, Manuel Martínez, José Fernández, Albino García, Miguel Vázquez Valiño, Federico Docampo ou Carlos Zubillaga. Segundo os seus fundadores xurde como un xeito de resposta cultural á situación da colectividade galega no Uruguai.
A súa primeira directiva estaba formada por: José Cancela Freijó, como presidente; vicepresidente, Jesús Canabal; secretario, Miguel Vázquez Valiño; tesoureiro, Abelardo Cerdeira e vogal, Rogelio Cerdido.
Durante os seus primeiros anos, coincidindo cos últimos anos do franquismo en España, centrouse na defensa da cultura e a lingua galega coa publicación de varios libros en galego (algo impensable na Galicia do momento) de autores e temas prohibidos polo réxime. Pódese citar algúns libros como Versos para cantar en feiras e romaxes”: de Manuel María, “Los cruceiros del Montevideo antiguo” de Carlos Zubillaga Barrera, “Rosalía y su mundo poético” de Víctor Luis Molinari, “Historia de emigrantes” de Xosé Neira Vilas etc.
O lema social é "Sementar cultura e amor a nosa terra". Segundo os seus estatutos o Patronato creouse co propósito de traballar a favor do coñecemento de Galicia e dos valores universais que o pobo galego creou, así como para estimular o desenvolvemento das ciencias e as artes e de todo impulso que tenda ao perfeccionamento da cultura e da maneira de vivir dos galegos e dos seus descendentes, residentes tanto na súa terra de orixe como en calquer outro lugar. En particular tratará de destacar os valores de Galicia no Uruguai e de incrementar o estreitramento dos vínculos fraternais entre os dous pobos.
Este patronato foi creado pois, co obxectivo de “promover e espallar a cultura galega”, e, por iso unha das súas bandeiras foi sempre a defensa do idioma. Desde o comezo, reivindicar o galego lingua foi un obxectivo polo que se traballou e traballa sempre a través de distintas actividades desenvolvidas. Como exemplo, pódese citar a Misa en Galego, acto reivindicativo que anualmente, durante o mes de Galicia, e coincidindo co domingo máis próximo ao 25 de xullo, é celebrada na Catedral Metropolitana de Montevideo nun horario central. Hoxe en día, este feito xa non é tan relevante, pero cando se empezou a facer foi unha achega interesante á causa da recuperación.
De xeito permanente, a institución organiza as seguintes actividades:

• Financia a audición radial “Sempre en Galicia”, fundada en 1950 -ano da morte de Castelao- como homenaxe a súa figura e a súa obra. Constitúe a audición máis antiga do mundo falada enteiramente en lingua galega, e pode escoitarse por CX12 Radio Oriental, e por www.oriental.com.uy, cada domingo ás 9 da mañá.
• Edita dende 1965 a revista ”Guieiro”, voceiro oficial do Patronato, no que se recollen distintas expresións culturais de Galicia e a súa repercusión fóra de Galicia, así como producións propias dos galegos emigrados.
• Imparte cursos regulares e obradoiros sempre sobre temática galega, que constitúen un interesante traballo de estudo e investigación para levar adiante as diversas actividades . Cursos como o de danza crioula, baile e música galegos, lingua galega, etc.
• Grupos de viaxe dos socios, coa finalidade de percorrer Galicia, viaxes preparadas en conxunto, sobre a historia, xeografía e cultura de cada rincón do país, aos efectos de coñecer e amar Galicia conectando coas súas raíces.
• Conmemoración con festas e banquetes de datas importantes como o aniversario de Castelao, o Día das Letras Galegas , o Día da Patria Galega ou o Día da poesía galega, unha celebración instituída polo Patronato, que se celebra todos os anos no mes de decembro, cunha doble finalidade: homenaxear a un poeta galego vivo, así como dar a coñecer aos novos autores, como un xeito de promovelos e poñer ao día á colectividade do quefacer cultural da Galicia actual.
• Concede o premio “Vieira de Prata”, como o máximo galardón que outorga o Patronato anualmente, a aquela persoa ou institución que destaque polo seu aporte, ou servizo, á causa do Patronato ou de Galicia. Este premio entrégase nun acto público, no xantar aniversario de irmandade. Moitas figuras e institucións galegas foron distinguidas con este premio,como Luís Seoane, Antón Crestar, Antón Alonso Ríos, Isaac Díaz Pardo, Luis Tobío, Xosé Neira Vilas, a Fundación Castelao … No ano 2009, por exemplo, a Xunta Directiva do Patronato decidiu, por unanimidade, outorgar o galardón ao escritor e xornalista Manuel Rivas “polo seu aporte á nosa cultura e a súa defensa do ser galego e do seu propio idioma”.
• Organiza ao longo de todo o ano, conferencias, exposicións, presentación de libros e moitos eventos máis, que fan desta institución un xermolo de galeguidade alén mar.
• Cómpre dicir, tamén, que o Patronato da Cultura Galega conta cunha importante biblioteca de aproximadamente 10.000 exemplares -a maioría deles en galego- que son consultados na sala da institución, ou tamén polo servizo de préstamo a domicilio.