Esta asociación cultural foi fundada por un grupo de emigrantes españois, case todos galegos, liderados polo a Padre Samuel Martínez, que compartían a aspiración de divulgar a cultura e a lingua españolas na cidade de Salvador, capital do estado de Bahia.
As primeiras reunións tiveron lugar na parroquia de Pituba, na capital bahiana; ese mesmo ano aproban os estatutos sociais e escollen o nome de Caballeros de Santiago, como símbolo de unión da cultura española. O seu primeiro presidente foi Manuel Nemesio Sánchez.
A institución funcionou inicialmente no barrio de Pituba, onde fundou unha escola para os nenos necesitados do barrio, coa axuda da Secretaría municipal que donou mobiliario e pagou o soldo dos mestres.
En 1967, consegue inaugurar a súa primeira sede propia, no edificio San Luís, no centro da cidade. Implanta entonces as aulas de formación en lingua española e organiza diversas actividades para divulgar na cidade de Salvador a cultura española (con cursos de música, danza, películas, artesanía e tamén gastronomía, exposicións, etc.).
En 1988, sendo presidente Orsí Pousada Covelo, comezou a construción da actual sede, no barrio de Rio Vermelho, que foi inaugurada un ano más tarde. Alí imparte clases de lingua e danza españolas e galegas a toda a sociedade bahiana. Tal como se titulan na súa páxina web: “Caballeros de Santiago, unha institución ao servizo da cultura galega no Brasil”.

Dende a súa fundación en 1989, AEGA-CAT tivo o obxectivo fundamental de aglutinar a todos os empresarios galegos afincados en Cataluña, aos que despóis uníronse os residentes en Andorra, para servir como plataforma de expansión dos seus negocios e promover e apoiar a creación de novas actividades empresariais. Os seus fins fundamentais son fomentar a solidariedade e a cooperación entre os asociados, velar polo respeto dos valores éticos e de solvencia moral no desempeño dos negocios, facilitar a relación dos empresarios coas distintas administracións, institucións e entidades, transmitir as raíces históricas e culturais da galeguidade e potenciar un foro libre que constitúa un centro promotor de negocios. A Asociación de Empresarios Galegos de Cataluña é multisectorial e está integrada por aproximadamente 300 compañías punteras, moitas delas multinacionais, pertencentes aos sectores da industria, o turismo, a comunicación, os servizos, a construcción, a biotecnoloxía, o audiovisual e a restauración, entre outros. Asociación empresarial pioneira no seu momento, logrou consolidarse como entidade de referencia tanto pola súa traxectoria como polo seu espíritu integrador.

Dende a súa fundación a Asociación apoia sen fisuras aquelas iniciativas que demostren unha sensibilidade especial con Galicia, organiza actividades orientadas a favorecer contactos e relacións entre os seus asociados, intermedia entre as empresas que o soliciten e diferentes institucións ou entidades e serve de canle de acceso aos servizos prestados por outras organizacións.

O programa de actividades organizadas por AEGA-CAT é unha das súas columnas vertebrais. A partir de él foméntase o coñecemento mutuo entre os asociados, o contacto directo cos líderes de opinión máis destacados do momento, a confianza necesaria para o establecemento de novos negocios e o aproveitamento de sinerxias. Os Encontros AEGA-CAT, as Axendas Empresariais, o Ágora XXV, os Títulos de Excelencia Galega entregados durante a Cea de Gala institucional, son iniciativas, nacidas e desenvolvidas no seno da asociación.

En 2004 naceu a súa revista Feitos, de periodicidade anual, como publicación que recolle as actividades relacionadas, ben pola súa organización ou porla súa participación, coa Asociación, ademáis de entrevistas e reportaxes tanto de empresarios como de compañías galegas ubicadas en Cataluña y fora do seu ámbito xeográfico. A inclusión, en todos os seus números, do Directorio de Empresas Asociadas converteuna, ademáis, nunha ferramenta imprescindible para darse a coñecer ao tecido empresarial galego tanto nacional como internacionalmente, facilitando así as oportunidades de negocio de ámbito multisectorial.

Tal e como o seu nome indica ésta é unha asociación de empresarios de orixe galega asentados en Madrid que se creou para ser voceiro das inquietudes profesionais e empresariais dos socios, ofrecendo información, orientación e propostas para a mellora dos seus negocios.
Creouse como entidade xurídica sen ánimo de lucro en maio de 1990, dentro do movemento asociativo galego que irrumpía con forza en América e Europa a finais dos anos 80.
Neses anos, un grupo de empresarios galegos afincados en Madrid, encabezados polo avogado lucense Enrique Santín Díaz, coinciden na necesidade de establecer redes e canles de comunicación, intercambio, mutua colaboración e apoio entre o colectivo.

Dende 1994 editan un boletín social onde informan aos seus socios de todo tipo de proxectos empresariais, lexislación, política económica, etc.

A "Asociación de Jóvenes Savia Nueva" constituíuse na sede social da "Hermandad Gallega de Venezuela" en Caracas o 20 de marzo de 1989 por un pequeno grupo de mozos, na súa maioría galegos, coa idea de fomentar a participación xuvenil galega no novo marco da Galicia actual.

Segundo consta nos seus Estatutos o seu obxectivo principal é "fomentar la participación de la colectividad gallega y española en Venezuela para mantener los lazos sociales y culturales con Galicia, sus gentes y su historia, así como su lengua y cultura". Ademáis, perseguirá "unificar la acción de los jóvenes españoles en Venezuela, con la finalidad de que tenga alcance a nivel de toda la colectividad, iniciar y mantener contactos con otras asociaciones de ese tipo a nivel mundial y en España, crear instrumentos de difusión dirigidos a la colectividad española y divulgar los aspectos culturales, sociales, educativos, comunicacionales, etc., de España".

Dende xullo de 1989 publicaron o boletín "A Nosa Voz", dirixido pola súa primeira Presidenta, María del Carmen Tato Dacasa, no que informaban das súas actividades e de temas de interese para os emigrantes. Organizaban charlas, conferencias e proxeccións de vídeos sobre temas relacionados coa cultura galega e coa emigración, recitais de poesía, exposicións, talleres, concursos, representacións teatrais, etc.

Na sede da "Hermandad Gallega de Venezuela" celebraban o Día de Galicia e actividades recreativas. Organizaron campionatos de tenis de mesa e unha maratón.

Tivo unha corta existencia, desaparecendo a comezos dos anos 90 do século XX.

Esta asociación recreativa e de socorros mutuos, foi creada por un grupo de emigrantes, naturais do concello de Oleiros, residentes na Arxentina. Entre os seus fundadores podemos citar a Ramón Suárez, Antonio Portela, Juan Portela, José M. Souto, M. Sánchez, Francisco López, Joaquín Suárez, Jesús Suárez, Manuel Cajigal, José Portela, Francisco González, José Doldán, José Ares, José Breigo, Manuel Pita, Alejandro Ramón, Melchor Salinas, José Portos, Francisco Blanco, Juan Vázquez, Manuel Vázquez, Manuel Fuentes e José Fernández.
Foi fundada para protexer e repatriar, en caso necesario, aos seus asociados; tamén tiñan en mente crear escolas e fomentar o ensino no seu concello natal, ademais de cultivar e difundir o espíritu de asociación entre os conveciños residentes na república americana.
Actualmente manteñen unha vida social bastante intensa celebrando as festas tradicionais de Santa María de Oleiros, o Fin de ano ou o Día de Galicia. Teñen un programa de televisión, para divulgar a cultura galega na Arxentina. Priorizan a axuda entre os asociados: concesión de subsidios por falecemento, asistencia médica e farmacéutica.

Asociación fundada por emigrantes españois, traballadores en Suíza para poder establecer vínculos de apoio mutuo en caso de necesidade e tamén con fins eminentemente recreativos.

Dende a súa creación a finais dos anos sesenta, esta asociación desenvolveu unha grande actividade en todos os sentidos dirixida á emigración. A cultura, o retorno, os dereitos sociais e económicos para o traballador e emigrante son as súas preocupacións máis destacadas. A ATEES xorde como a máis importante asociación de españois en Suiza, a partir de sendas asembleas celebradas nas localidades de Zurich e Renens, cidade industrial de Lausana; nestas asembleas participaron varios centenares de traballadores españolis, e en decembro de 1968 aparece xa establecida como unha organización legal.

Ó longo dos dous anos seguintes ten lugar un importante esforzo para desenvolver a ATEES nunha estructura federativa ó longo de todo o terriorio suizo, a partir dos núcleos locais de españois, para o que se levan a cabo numerosas asembleas de información nas comunidades e cantóns, e nas que se adhiren numerosos simpatizantes e se crean comisións provisionais.

Esta sociedade de axuda mutua e recreativa foi fundada nos anos 30 do pasado século polos naturais do concello de Carral. En xullo 1939 participou na homenaxe, que a colectividade galega de Bos Aires lle fai a Rosalía de Castro, con motivo do centenario do seu nacemento, celebrando un gran festival o día 24 de xullo no Teatro Avenida da capital porteña.
En 1947 publican como voceiro social a revista "Carral".
En setembro de 1963 os socios reunidos en asemblea xeral aproban a súa disolución para integrarse no Centro Coruñés de Buenos Aires.

Esta entidade foi creada na cidade de Florida (Uruguai), por un pequeño grupo de vinteún emigrantes españois coa finalidade de fundar unha asociación de socorros mutuos. Xa na primeira reunión manifestan a súa preocupación por acceder a unha asistencia médica e lograr un lugar onde poder sepultar aos seus compatriotas.
O 8 de diciembre de 1878 resolven que debía estar integrada por emigrantes e descendentes de españois, aprobando o seu estatuto social, no que se chamaban Asociación española de Socorros Mutuos de Florida.
A partir dese momento comezan as súas actividades sociais, ofrecendo servizos médicos e medicamentos aos seus socios. Ademais, mantiveron vinculacións con España, chegando a colaborar economicamente para axudas de inundacións e outras catástrofes puntuais. Colabora tamén en proxectos na súa cidade de acollida como a creación de: Escuela Pública No.1, para nenas “Artigas”, do Colegio Nuestra Señora del Huerto (privado), da Alianza Francesa e a construción do Monumento a la Libertad que se colocou na Plaza Asamblea.
Co aporte dos asociados, mercaron un terreo no barrio “Prado Español” onde construíron unha glorieta, na que celebraba romarías a partir de 1885. Tamén adquiriu tres parcelas no cemiterio local onde erixiu un panteón. En anos posteriores compraron un edificio que converteron na súa sede social, con varios locais comerciais que alugaba para obter ingresos cos que financiar as súas actividades benéficas.
En 1985, esta asociación debeu adaptarse ás normas legais uruguais en materia mutual, e non podendo manter a asistencia sanitaria, transfórmase nunha sociedade cultural, recreativa e social. Pasa así a dnominarse “Asociación española cultural, recreativa y social de Florida”, e aparece como continuadora da antiga sociedade de socorros mutuos. Agora os seus fins están centrados nas actividades sociais e culturais, para a afirmación e difusión dos valores culturais hispano-uruguaios. A prioridade neste intre foi a reconstrución da súa sede social, que actualmente conta con dous amplios salóns, patios con fontes, churrasqueira, secretaría, sala de sesións e biblioteca.
É membro activo na Federación de Instituciones Españolas en el Uruguay (FIEU) e centro colaborador da galeguidade, por designación da Xunta de Galicia.

A Asociación Española de Beneficiencia é unha institución altruísta fundada na cidade de Guatemala pola colectividade española alí asentada. En 1866, Melitón Luxán, Encargado de Negocios da raíña Isabel II, foi un dos promotores e fundador desta institución. O seu primeiro presidente foi D. Pío Benito e os asociados pagaban un peso como cota mensual.
Os seus principais obxectivos foron e son: “realizar accións de axuda dirixidas aos españois sen recursos; promover a relación dos españois recén chegados ao país coas persoas ou entidades que poidan axudarlles a conseguir a súa adaptación ao medio social guatemalteco e impulsar plans de axuda mutua; promover a cultura e o deporte español, fortalecer programas de saúde como loitar contra enfermidades raras, etc.”.
A Bene, como é coñecida popularmente, construíu o Panteón Español no Cementerio General. E en 1925 estableceu o primeiro local social para a asociación.
O 12 de outubro de 1963 inaugura a primeira sede do seu Sanatorio Nuestra Señora del Pilar, na avenida Simeón Cañas, que en 1981, trasládase a zona 15 da capital de Guatemala. Foi creado co obxecto de prestar servizos de saúde personalizados que permitan dar benestar e a mellor atención profesional aos pacientes. Conta con persoal altamente capacitado e cualificado, cun corpo médico de 600 médicos especialistas, o último en tecnoloxía avanzada e capacidade para 115 camas. Este hospital é un dos máis importantes do país, con modernas instalacións médicas.
En 1974 inaugura o Club Centro Español, como lugar de recreación e encontro dos españois e amigos que poden disfrutar das súas instalacións deportivas e sociais como o restaurante “El pimentón”.
Na actualidade a entidade conta con preto de 8.000 socios e leva a cabo un labor solidario moi destacado na sociedade guatemalteca. Ademais de manter a 44 pensionados, colabora coa Municipalidade de maneira periódica con xornadas de saúde que se organizan en beneficio dos veciños, facilitando consultas médicas e medicamentos de forma gratuíta.
Ten numerosas distincións do goberno español e guatemalteco, como a Corbata de la Orden de Isabel La Católica ou a Medalla de Emigración, outorgada en 2016, con motivo do seu 150º aniversario fundacional.

Esta sociedade foi fundada por membros da colectividade española emigrante en Costa Rica, liderados por Gaspar Ortuño y Ors (quen foi o seu primeiro presidente), secundado por José Ventura Espinach, Martín Echeverría e Bartolomé Calsamiglia. O seu propósito era socorrer a todo español, desprovisto de recursos ou enfermo, residente no país.
En 1880 conseguíu a a personería xurídica co fin de alcanzar os seus obxectivos.
A Asociación Española de Beneficencia é unha das máis antigas organizacións de beneficencia do país, con importantes logros para a colonia española, sempre fiel ao seu espíritu filantrópico e caritativo, e rexida pola tolerancia e a diversidade. Dacordo cos seus estatutos só poden ser socios da entidade os españois por nacemento ou dereito, fillos e netos de españois.
Nos seus estatutos recóllense as súas finalidades: “1. Practicar la beneficencia en favor de los españoles y españolas por nacimiento o por derecho, sean asociados o no, que se encuentren en necesidad comprobada; 2. Socorrer a sus asociados necesitados en caso de enfermedad y proporcionarles digna sepultura en su fallecimiento; 3. Facilitar esparcimiento y solaz a sus asociados, mediante el fomento de actividades recreativas, culturales y deportivas; 4. Contribuir a una mayor compenetración de la colonia española con la sociedad costarricense, desarrollando actividades culturales, artísticas, deportivas y recreativas, así como fomentar y conservar las costumbres españolas y costarricenses; 5. Contribuir, en la medida de sus posibilidades, al bienestar de los habitantes del país colaborando con el Estado en la atención de quienes tienen menos recursos; 6. Propiciar el intercambio educativo y cultural entre Costa Rica y España a través de instituciones y organismos, tanto oficiales como privados, de los dos países en beneficio de los ciudadanos de ambas nacionalidades”.
Para levar a cabo estes fins conta cos seguintes activos e institucións:

• A chamada “Casa de España”, un fermoso edificio situado no barrio da Sabana Norte, en San José, que se comezou a construír en 1991, e inaugurouse en 1992. Conta cun gran salón multiusos, varios consultorios médicos para a atención gratuíta dos asociados que o necesiten, un “Patio Andaluz” como centro recreativo e que se emprega, principalmente, para a implementación dun programa diurno do Adulto Maior que se pretende sexa similar aos do IMSERSO, unha biblioteca para a lectura e préstamo de libros aos asociados, cafetería e bar, dous salones adicionais, e outros espazos para a recreación e promoción da arte e a cultura.
• A “Residencia de Ancianos José Pujol Martí”, na Ribera de Belén, que se comezou a construír en 1986 nun terreo, doado por José Pujol Martí, e da que foi impulsor Narciso Garabito Fernández. A súa inauguración foi en 1988. En 2008 construíuse un novo módulo de 31 apartamentos ao estilo de residencia veraniega.
• O “Club Campestre Español” do que a Asociación posúe o 40% da propiedade e polo que os socios da entidade teñen dereito a pertencer e desfrutar das súas instalacións.
• Unha capela privada, feita nun solar entre o Club Campestre e a Residencia, coa colaboración económica da familia Raventós López. Está para servizo dos residentes, dos socios do Clube e dos veciños, en xeral.
• Un mausoleo no Cemiterio de San José, que se inaugurou en 1914, deseñado polo arquitecto catalán Lluís Llach.
  A Asociación conta con numerosas propiedades inmobiliarias que lle permiten ter sostenibilidade financieiro-económica, ademais do pago das cotas dos socios e dos intereses que xeneran as súas inversións. Tamén conta con axudas do goberno español.

Esta asociación mutualista foi creada polos emigrantes españois residentes na capital arxentina con fins de axudarse en momentos de necesidade.

En 1910 un grupo de 128 españoles residentes en Comodoro Rivadavia, liderados por D. Vicente Gómez, fundan unha institución civil con fins solidarios baixo a denominación de "Asociación Española de Socorros Mutuos de Comodoro Rivadavia", da que foi o primeiro presidente D. Toribio Larrea.
Esta sociedade recreativa e cultural nun primeiro momento, foi recoñecida legalmente o 26 de febreiro de 1914, centrando os seus esforzos en conseguir un servicio sanitario gratuíto para os asociados, pero non será ata o ano 1954 cando inauguren as obras do sanatorio da entidade.
No ano 1974 crean un departamento de aforro e empréstimo coa finalidade de crear un fondo de axuda mutua.
Na actualidade contan cun moderno sanatorio onde reciben atención todos os seus asociados e demais persoas da cidade de Comodoro Rivadavia, ademais de seguir organizando numerosas actividades culturais e recreativas.

Esta asociación foi fundada por un grupo de emigrantes españois residentes na localidade arxentina de Coronel Dorrego, liderados por Tomás Villacampo, quen foi o seu primeiro presidente, José A. Mayo, Julián e Ricardo Arrizabalaga, José M. Tejería e Alfredo Piquero entre outros.
Centrou as súas actividades na confraternidade dos seus asociados e descendentes, fomentando a cultura española e as súas tradicións e chegaron a construír o Teatro Español da cidade. Teñen tamén fins de axuda mutua para os seus socios.