A fundación da Casa Cultural comezou cunha xuntanza dun pequeno grupo de galegos no Bar Estación. En 1977 alugan un local e en 1978 consiguen adquirilo e constituir a sociedade. No local lévanse a cabo as actividades e conta con biblioteca, cociña e oficina.

Os seus obxectivos son:

• Promover a cultura Galega en Euskadi.
• Conservar e promover a cultura galega a tódolos niveis (lingüístico, literario, deportivos...).
• Axudar aos asociados ante calquera problema (social, cultural, xurídico, económico, etc.).
• Promover a unión de tódolos galegos e simpatizantes mediante distintas actividades.

Durante máis de dez anos contaron co grupo folclórico "Airiños Galegos" e a Tuna "Anduriñas" e dende 1986 editaron a publicación societaria "Letras Galegas", de periodicidade anual.

Organizan conferencias, celebran o Día das Letras Galegas e diversos campionatos, fan excursións e celebran o entroido e o magosto.

A Casa Cultural de Galicia de Eibar foi fundada en 1984 por un grupo de galegos, encabezado por Antonio Alonso, e un vasco, Josu Arcocha, fillo de pescadores vascos que estivera vivindo moito tempo en Ferrol e sentíase plenamente identificado cos galegos. A primeira reunión, na que se xestou a entidade, realizouse o 28 de febreiro e a súa inauguración oficial non se celebrou ata o 20 de maio dese ano 84, que fixeron coincidir coa celebración do Día das Letras Galegas. Ó acto asistiron, entre outras personalidades, o consejero do Goberno Vasco, Castor Garate, en representación do Lehendakari e o alcalde de Eibar xunto con varios concelleiros.

O primeiro obxectivo, nos seus inicios, foi acadar un local en propiedade onde desenvolver as súas actividades; logro que se fixo realidade o 2 de marzo do ano 1984, despois de mercar un local con aportacións dos socios e un préstamo hipotecario, realizando parte do seu acondicionamento por eles mesmos en horas libres. O local conta con: oficina, comedor, sala de xuntas, cociña, biblioteca e bar especializado en comidas galegas.

O obxectivo único da entidade é promover e difundir a cultura galega, como consta no artigo 3º dos Estatutos: “La Entidad tiene carácter cultural y Folklórico, y su objeto fundamental es promover y difundir la cultura en general, muy particularmente la cultura gallega, y en consecuencia agrupar a todos los gallegos amigos de la cultura y simpatizantes residentes en Eibar y sus alrededores, por lo tanto su campo de acción se circunscribe a la provincia de Guipuzcoa”.

Foille concedida a personalidade xurídica o 21 de maio de 1984 e ostenta a condición de galeguidade dende o 12 de xaneiro de 1989.

Participa en numerosos actos de irmandamento coa comunidade vasca así como con outros centros galegos do País Vasco. De feito, forma parte da “Irmandade de Centros Galegos en Euskadi”, da “Federación de Casas Rexionais en Guipúzcoa” e do País Vasco. Participa na organización do Día de Galicia en Euskadi e das Casas Regionales en Guipúzcoa. Conta cun grupo de danza e gaita, "Os Galaicos", publican anualmente o programa do "Día das Letras Galegas", conta cun equipo de fútbol benxamín, celebran o magosto e concursos infantís.

É de destacar a súa labor solidaria, axudando a persoas transeuntes ou afincadas na comarca, que lles solicitan axuda tanto económica como social, así como en momentos especialmente dificiles, como foi a súa aportación desinteresada coas víctimas da catástrofe producida polo huracán Mitch, en Centroamérica.

O Coro Universitario Galego de Barcelona (CUGAB) foi un coro e asociación coral que desenvolveu a súa actividade dende 1992 até 2004, na Universidade de Barcelona (UB). Fundárono o músico, e quen foi primeiro director do coro (1992-2001), César del Caño e mais Camilo Fernández, profesor da Área de Filoloxías Galega e Portuguesa, entidade esta que, xunto co Vicerrectorat d'Activitats Culturals da mesma Universidade, lle proporcionou respaldo institucional entre 1992 e 2001.

A súa presentación pública tivo lugar no Paraninf da Universitat de Barcelona e en 1995 acadou personalidade xurídica propia.

O ideario fundacional que inspira o proxecto céntrase no compromiso co idioma galego e coa linguaxe musical de Galicia consonte ó espírito universitario que insta a afirmar a universalidade das culturas a través do mutuo coñecemento.

Son directrices da agrupación coral:

• A investigación sobre o folclore galego
• O estudo e proxección de pezas cultas de compositores autóctonos
• Aprofundar na procura do máximo rigor musicolóxico dun repertorio tradicional e polifónico no que se inclúan mostras líricas de diversas culturas, entre elas as de expresión portuguesa e catalana dos países de pertenza dos seus cantores membros, así como pezas de propia creación.

O CUGAB é un colectivo musical políglota e multinacional, aberto a toda a comunidade universitaria catalana e á comunidade galega residente en Barcelona. Un grupo con vontade de servizo cultural e intercambio musical entre Galicia e Cataluña.

En abril de 2006 fúndase Galeuzcamerata, coro continuador do proxecto polifónico galego na UB, que desenvolveu a súa actividade na universidade ata 2016.

O centro foi fundado en 1992 ao disolverse o antigo Centro Gallego de Ponferrada. Dende ese momento a institución mantén o compromiso de divulgar a orixe e identidade galegas, desenvolvendo actividades de divulgación da idiosincrasia, cultura e costumes galegas entre os seus socios, novas xeracións e público en xeral.

Concedéuselle a condición de Galeguidade no Decreto 20/1995, do 20 de xaneiro.

Segundo os seus estatutos os seus fins son:

• A difusión da cultura galega en todas as suas manifestacións e o estreitamento dos vínculos entre Galicia e Ponferrada.
• Ser o cobixo de todos os galegos residentes na Comarca do Bierzo e vehículo de proxección da cultura galega cara os leoneses e nativos de outras provincias que pertezan á Sociedade.
• Ofrecer toda clase de servizos e actividades conducentes ao público coñecemento do Camiño de Santiago ou Ruta Xacobea pola xeografía hipana.

Realizan diferentes actividades, destacando as conferencias en torno ao Camiño de Santiago e a Romería Santiago Apóstol Cruz de Ferro, que celebran na Ermita na cruz de Ferro (Monte Irago), así como cenas de Fin de Ano e baile infantil de Reis. Contan coa banda de gaitas "Centro Galicia" e publican bianualmente a revista "Galicia Terra Única".

A acta fundacional desta asociación de emigrantes galegos retornados e dos seus fillos e descendentes data do 8 de decembro de 1990, data na que se reuniron varios vecinos de A Coruña coa intención de constituir unha asociación co obxectivo de desenvolver e propagar a cultura galega e venezolana en todas as súas formas.

A sociedade constituíuse formalmente o 20 de decembro de 1990 coa finalidade de reunirse e sociabilizarse, lembrando os costumes venezolanos. Tamén informan aos seus socios das políticas de axudas para a súa integración, cursillos organizados dende o concello e outras institucións galegas.

Como consta no artigo nº 2 dos seus Estatutos, os seus fins son a difusión da cultura e a arte galaico venezolano.

O Centro Gallego de Tarragona fúndase no ano 1976. A súa primeira sede estaba situada na rúa Apodaca e, tras varios cambios de sede, actualmente está situada no Paseig Torroja. Dende os seus inicios mantén o compromiso coa divulgación de Galicia e o galego, desenvolvendo diversas actividades relacionadas coa música, o folclore, a cultura e a gastronomía galega.

Dispón de grupos de baile e de gaita e de coro polifónico, organizan conferencias no Día das Letras Galegas e sobre temas históricos e actuais. Ademáis imparten actividades formativas, organizan excursións a Galicia e promocionan a gastronomía e os productos galegos no propio Centro e nas festas populares, sendo unha tradición a súa “queimada da Rambla”.

Este grupo de galegos residentes en Tres Cantos reuníuse a comezos do ano 2000 para falar da posibilidade de formar un Centro Galego. A partir de ahí comezou a andadura do centro que ten por fins agrupar a cantas persoas estean vinculadas a Galicia por nacemento, natureza, ascendencia familiar, arraigo ou simpatía, así como promover e cultivar os valores, o patrimonio cultural -histórico, artístico, folclórico e gastronónimo- de Galicia dentro do ámbito tricantino. Eduardo García Díaz foi un dos seus socios fundadores e antigo Presidente.
Actualmente o centro está asociado á Xunta de Galicia e pertence á "Federación de Asociaciones Gallegas de Madrid". Organiza cursos e actividades de toda índole -culturais, deportivos e gastronómicos- de maneira regular.

En 1918 existían na cidade dúas sociedades galegas; Casa de Galicia e Colonia Gallega. O 18 de febreiro de 1934 decidiuse realizar a fusión de ambas entidades, nacendo así o CENTRO GALLEGO DE SANTANDER. Durante os primeiros anos de vida a sociedade tivo a súa sede nun piso do Paseo de Pereda. Dende o principio contou con moita presencia e participación na vida da cidade, convertíndose no referente e modelo das casas rexionais de Santader e provincia. Baixo a presidencia de Emilio Otero Val en agosto de 1972 adquírese o entresuelo do nº 47 da rúa Hernán Cortés para convertirlo en Sede do Centro e, en decembro de 1980, cómpranse os baixos do edificio. Tras levar a cabo obras de acondicionamento e reforma pasará a ter salón de actos, biblioteca, bar-restaurante e sala de Bingo.

A sociedade ten recoñecida a súa galeguidade por Decreto 79/1988, de 3 de marzo.

O Centro Gallego de Salamanca foi fundado o 27 de maio de 1957. A institución xurdiu pola inquietude dun numeroso grupo de estudantes galegos que recibiron o apoio e o respaldo de distintas autoridades locais, de orixe galega, que neses momentos desempeñaban os seus cargos en Salamanca, como era o caso de José Luís Taboada García, quen exercía de gobernador civil da provincia por aquela época. As primeiras reunións para concretar a formación da entidade fixéronse nos baixos dunha cafetería e a elas acudían unha trentena de galegos. O concello facilitoulles o enderezo dos galegos residentes na cidade (que non chegaban ao millar), a partir dunha petición dos membros destas primeiras asambleas.

A primeira Asamblea Xeral, á que acudiron prensa e radio locais, fíxose nos locais da Sociedad Musical Filarmónica, con cuxa directiva acordaron o traspaso do local, que a partir dese momento pasou a ser a nova sede social do Centro Gallego. Desde o primeiro momento existiu unha gran sintonía entre os membros da institución e a cidadanía, xa que gran parte dos socios estaban moi implicados na vida social da cidade. Por outra parte, ó crearse unha sección de socios simpatizantes, eran moitos os salmantinos que formaban parte desta sociedade. En consecuencia, ao Centro Gallego, sempre se lle considerou en Salamanca como unha institución galega enormemente ligada ás actividades sociais da mesma.

Nos primeiros anos organizaban moitos bailes con orquestra (bisemanais), cobrando aos non socios unha pequena cantidade; tamén facían distintas rifas nas que participaban os socios, pero coa instalación dun bingo, fonte principal de financiamento do centro, a súa situación económica melloraría considerablemente permitíndolle mercar unhas instalacións máis completas. No ano 1982, coincidindo co seu 25º aniversario, adquiriron unha parcela chamada Finca “El Juncal” situada a 4 kilómetos de Salamanca, no lugar de Villamayor de la Armuña co obxectivo de destinala a zona deportiva e así atraer á xuventude ao centro. A extensión aproximada é duns 18.000 m2, na que se conta cun edificio e unha zona de arborado. Dende 1990 teñen local social en propiedade no que dispoñen de restaurante, salóns de usos múltiples para exposicións e conferencias, bar de socios, sala de xogos (para cartas, axedrez, dominó, etc), gran salón, sala de prensa e unha importante biblioteca con máis de 4.000 volumes.

A este centro foille recoñecida a condición de galeguidade o 3 de marzo de 1988. A entidade é membro da Federación de Centros Gallegos de Castilla y León.

O Centro Galego Nós foi fundado no ano 1978 e adoptou esta denominación da “Revista de Cultura Galega Nós”, que tiña membros tan insignes como Vicente Risco, Otero Pedraio ou Florentino Cuevillas. Dende o ano 1978 a nosa institución mantén o firme e decidido compromiso de divulgar a orixe e identidade galegas, desenvolvendo actividades de divulgación da idiosincrasia, cultura e costumes galegas entre os nosos socios, novas xeracións e público en xeral.

Según os seus estatutos os fins do centro son:

- Favorecer a relación entre todos os emigrantes galegos.
- Manter e fomentar o sentido da identidade nacional galega.
- Facilitar a comunicación entre os galegos e os restantes habitantes de Catalunya e as súas respectivas culturas.
- Manter unha constante conexión coa realidade de Galicia, informando e aportando alternativas.
- Contribuir ó desenvolvemento e promoción da cultura galega en todos os seus aspectos.
- Traballar pola normalización do idioma galego.
- Servir de encontro aos seus socios, establecendo e fomentando entre eles relacións de amizade e cordialidade; estimulando a cooperación.

Conta cun local social de tres plantas en propiedade con salón cultural, biblioteca, sala de audiovisuais, restaurante-bar, terraza, local para ensaios, etc. Nel realizan cursos de danza, gaita, confección de traxe tradicional ou campionatos de Tute e Brisca. Levan a cabo as Xornadas Culturais Galegas, con conferencias, recitais de poesía, exposicións, presentacións de libros, etc. Celebran a “Festa Major de Sabadell” e a “Cea do Nadal”, ademais das principais festas tradicionais galegas como: “Día de Galicia”, “Magosto”, “Antroido”, “A Sardiñada”, etc, con representacións do foclore e a gastronomía galegos. Tamén celebran cada ano a “Festa Galega” no Parc de Catalunya, que supón unha mostra da cultura e gastronomía galega aberta a todos os cidadáns de Sabadell. Teñen un Grupo de Gaitas e Danzas que participa nas actividades da entidade e en intercambios culturais con grupos doutras casas rexionais, como os ”Encontros de Gaiteiros e Pandereteiras”.

Publican anualmente a revista "Nós”, na que recollen artigos de importantes personalidades do mundo político, artístico, literario, etc., reportaxes e pinceladas históricas de temática galega, actividades realizadas durante o ano pola entidade, etc.

Ó Centro foille recoñecida a condición de galeguidade pola Xunta de Galicia o 28 de xaneiro de 1988, por Decreto 24/88 publicado no DOG nº 28 do 11 de febreiro de 1988. No verán de 2003 o concello de Trabada, en Lugo, lugar de nacemento do seu presidente, Rogelio Martínez, adicou unha das súas rúas a este centro.

Este centro é un dos máis antigos existentes na Península; foi creado en 1892, sobre o antecedente das asociacións "Cofradía de naturales y originarios de Galicia" fundada en 1741 e de "Galicia Cultural" fundada en 1870 polo escritor galego Teodoro Vesteiro.
O acto fundacional estivo presidido por Manuel Becerra, Alfredo Vicetto, P. Carracido, Manuel Curros Enríquez, tendo como presidentes de honra a figuras destacadas como o Marqués de González Besada, a Condesa de Pardo Bazán, Ramón Suárez Picallo, Manuel Castro Gil, Constantino Lobo Romero, éste último presidente desde 1945 ata finais dos anos 60. Outros persoeiros que participaron activamente na devir do centro foron José Sánchez Anido, Manuel López Peña, Antonio Palacios, Basilio Álvarez, Francisco Llorens, Cesáreo González Rodríguez, Dionisio Gamallo, Pío Cabanillas, Feliciano Barrera ou Constantino Lobo Montero.
Nos seus Estatutos (os primeiros datan do 8 de maio de 1893) teñen como finalidade: promover a presencia e manter vivo o recordo de Galicia en Madrid a través de actos culturais, educativos, asistenciais, sociais, deportivos, artísticos, etc.; fomentar a solidariedade entre todos os galegos e simpatizantes; procurar a elevación do nivel social e cultural de todos os seus socios e familiares; prestar en canto sexa posible, asesoramento gratuito e asistencia intelectual, moral e material aos galegos necesitados, sexan ou non socios; fomentar e patrocinar a celebración de concursos, certámenes e exposicións especialmente de productos galegos e de artistas da rexión; celebrar conferencias e actos culturais en especial aqueles que se refiren aos valores galegos etc.
En 1894 a directiva asinou un contrato co Colexio de Isabel la Católica, para que nel poidesen recibir os seus socios unha instrucción completa. Tamén desde o primeiro día do mes de marzo deste ano rixe un servicio especial de beneficencia para os galegos e as súas familias co obxecto de socorrelos e asistilos nas súas enfermidades, establecendo un horario diario e consultas a domicilio. Ten ademais en estudio unha casa de saúde, un consultorio médico e unha botica central. Estableceuse tamén un consultorio xurídico para toda clase de asuntos civís, mercantís, criminais e administrativos.
Xa avanzando o século XX as actividades do Centro estarán cada vez máis centradas en actividades culturais e recreativas como a celebración do Día das Letras Galegas, e de romarías populares, organización de conferencias e exposicións, cursos gratuítos de ensinanza e perfeccionamento do galego, cursos de música galega, de gaitas, de percusión e de bailes, ofertados na súa escola creada en 1994. Non obvian a asistencia social aos galegos, aínda que non sexan socios: facilitando billetes de tren, axudas para dormir, comidas a transeúntes, visitas a hospitais etc.
Fundan en 1923 a Agrupación artística gallega "Rosalía de Castro", que na actualidade está desvinculada do Centro.
Editan un boletín "Galicia en Madrid", mensual e gratuito, como órgano de información ós socios; e as revistas "Mundo Gallego" que aparece por vez primeira en 1952, cun prezo de 6 pesetas e baixo a dirección de Manuel Fraga de Lis ata 1974. En 1996 volve a editarse baixo o mesmo nome e "Galicia en Madrid" creada o ano 1983 e que se segue a publicar na actualidade.

O Centro Gallego de Mallorca, nace como tal, en febreiro do ano 1986, como resultado dos desexos dun grupo de galegos reunidos nun coñecido restaurante galego de un dos seus fundadores.

En xaneiro de 1988 recoñecen a súa galeguidade co nº 028/ES/88. Aínda que comezan a súa traxectoria nun local alugado do Areal a finais de 1987 acordan a compra dun local na rúa Viñaza 12-A en Palma, gracias á colaboración dun grupo de socios. Inauguran o local con ocasión da Semana Cultural das Letras Galegas, en maio de 1988. Nestas mesmas datas debuta por primeira vez o grupo de baile e gaitas “Anaquiños” que, co traballo dalgunhas socias, se realizan os primeiros traxes de baile. Xa en 1991 será Miguel Abucide, profesional do baile e dos traxes galegos, quen deseñe os mantelos, dengues e tocas, chalecos, etc.

A finais de 1992 os socios e a directiva acometen o reto de acondicionar a primeira pranta do edificio do Hotel San Rafael, en Singladura, n. 2 de Ca’n Pastilla, para a sede social. Na semana cultural das Letras Galegas de maio de 1993 comezan a realizar as súas actividades na nova sede.

Segundo recollen os seus estatutos vixentes os fins da entidade son:

- Crear unha prolongación de Galicia en Mallorca, irmanando aos galegos desta illa.
- Facilitar os medios educativos e de recreo ós galegos sexan ou non socios.
- Prestar asistencia aos galegos necesitados sexan ou non socios.
- Dar a coñecer o folclore galego coa celebración de festas e espectáculos con este fin, etc.

Levan a cabo numerosas actividades socio-culturais e recreativas, entre as que destacan a celebración da Semana das Letras Galegas; nesa semana celébranse exposicións, concursos infantís, actuacións folclóricas internacionais, conferencias, mostras de encaixe de Camariñas (organizada polas palilleiras do centro), todo iso con unha ampla participación de residentes na Illa.

Contan co grupo folclórico “Anaquiños” e unha coral.

Os primeiros contactos entre a colonia galega en Llodio foron promovidos por Eduardo Pérez Ferrer, que convocou unha xuntanza para o día 23 de marzo de 1969 no salón de sesións do concello. Na asemblea do día 4 de maio elixiron a primeira xunta constituínte para a posta en marcha da sociedade. No mes de xuño mercaron o local social, que lles permitiu levar a cabo diversas actividades, entre elas un Bingo, como fonte principal de ingresos durante os anos 70.

O centro galego creouse co ánimo de aglutinar a tódolos galegos desta comarca, e ter así onde reunirse e poder conservar os aspectos máis importantes dos seus costumes.

Segundo o artigo 2 dos seus Estatutos, “los fines de esta asociación son:

• Mantener una prolongación de Galicia en Euskadi, hermanando a los Gallegos y no Gallegos residentes en la Comunidad Autónoma Vasca.
• Desarrollar el entendimiento y conocimiento de todas las Nacionalidades y regiones del Estado Español con Galicia y de ésta con aquellas, prestando atención preferentemente a las relaciones con Euskadi, al ser ésta comunidad Autónoma su ámbito territorial.
• Mantener lazos culturales y sociales con Galicia, sus gentes, su historia, su cultura y su idioma el Gallego, el cual será empleado en cualquier tipo de comunicación oral o escrita en la Asociación y en las Relaciones escritas con personas, Instituciones y Organismos del exterior..."

Entre as actividades culturais que organizan destaca a celebración do Día das Letras Galegas, do Festival Cultural dos Pobos e do Día de Galicia en Euskadi e o seu Grupo Folclórico Centro Galego ESPALLADOIRO. En 1990 comezaron a editar a revista "Espalladoiro : voceiro do Centro Galego de Llodio".

O Centro Gallego de Gijón foi constituido o 15 de outubro de 1916 por un grupo de 60 galegos residentes en Xixón, sendo elexido Gilberto Trapote Legerén como primeiro Presidente. Desde o seu nacemento, traballan en prol da divulgación da cultura galega, desenvolvendo diversos actos no eido cultural. Entre as efemérides máis importantes da entidade cabe destacar o cruceiro que construiron nunha praza do parque "Isabel La Católica" no ano 1962 e a homenaxe que o centro rindeu a Rosalía de Castro, adicándoselle a construcción dun busto nunha das rúas da cidade. Foi no ano 1991 e trátase dunha praca en bronce colocada polo centro na rúa Rosalía de Castro, obra do escultor Juan Zaratiegui.

A galeguidade foille concedida a través do Decreto 9/1991 do 11 de xaneiro. Hoxe en día forman parte da entidade un total de 272 familias, das que 225 son galegas.

Na actualidade a entidade conta cun local social duns 500 m en propiedade, integrado por: biblioteca, sala de xogos, sala de audiovisuais, sala de usos múltiples, escola de gaitas e bar-restaurante.

O 3 de xuño de 1968 constituíuse en Ermua o primeiro centro rexional gracias a 25 ermuarras provenientes de Galicia que quixeron combatir a súa morriña creando o Centro Galego de Ermua. Os seus obxectivos primordiais son crear unha prolongación de Galicia en Euskadi, hermanando aos galegos e non galegos residentes na Comunidade Autónoma Vasca, desenvolver a compenetración de todas as nacionalidades e rexións do Estado Español con Galicia e de ésta con aquélas, prestando atención preferente ás relacións con Euskadi ó ser esta comunidade autónoma o seu ámbito territorial, manter lazos culturais e sociais con Galicia, as súas xentes, a súa historia, a súa cultura e o seu idioma, o galego, o cal será empregado en calquera tipo de comunicación oral ou escrita na asociación e nas relacións escritas coas persoas, institucións e organismos do exterior, xuntamento co castelán e/ou o euskara cando a situación lingüística así o recomende ou esixa. No caso dos comunicados por parte da asociación aos socios, estos serán redactados en galego e/ou castelán..

Entre outros fins este centro rexional ermuarra segue tratando de “ofrecer un domicilio común a todos los asociados gallegos y simpatizantes en el que se desarrollan las funciones de intensificación de relaciones de fraternidad, cooperación y mutuo auxilio entre sus asociados”, segundo consta nos seus Estatutos.

Tras as primeras reunións na igrexa parroquial ermuarra, adquiriron o seu local da rúa San Isidro, dende a que se organizan os numerosos eventos e celebracións, tales como as tradicionais Xornadas das Letras Galegas, o Día da Empanada e os magostos, entre outros.

Centro fundado o 9 de novembro de 1995, data na que un grupo de galegos unidos por un mesmo ideal constituíron esta entidade e redactaron os seus estatutos. Nesta etapa fundacional destacan as figuras de María Carmen Rodríguez Suena e Emilio Rodríguez Castro, como primeiros impulsores e defensores do proxecto. Nunha segunda etapa, xa de consolidación, tivo lugar a inauguración do centro o día 21 de maio de 1999 polo ex secretario xeral para as Relacións coas Comunidades Galegas. O local, en réxime de arrendamento, ten unha superficie de 204 m2, dos que 80 m2 están subarrendados como bar-restaurante. O resto do espazo está equipado para dar servizo de comedor, xogos, sala de conferencias e biblioteca.

Foille recoñecida a condición de galeguidade o 5 de xuño de 1997. Logo de moito esforzo e traballo por parte de todos os socios e simpatizantes, o centro conseguiu un prestixio moi merecido que continúa ata agora, pois alí onde se celebra un acto multitudinario ou simbólico realza a Galicia e a Burgos coa súa presenza. Pola súa sede pasaron figuras destacadas do mundo da política, da arte, da música e da danza, e moitos peregrinos que se encamiñan cara a Santiago de Compostela seguindo a rota do Camiño Francés.

Segundo os seus estatutos os fins da agrupación son:

- O recreo, para o que contan co grupo de baile “Aturuxo” e a súa banda de gaitas.
- A beneficencia e protección mutua entre os seus asociados, prestando axuda aos galegos que estivesen enfermos e sexan pobres de solemnidade.

Unido ao anterior, este centro a mediados do século pasado convertiuse nun referente, non só para a colectividade galega senón para toda a comunidade xa que alí se impartían clases de coro, gaitas e danzas galegas, ademais de contar cunha prestixiosa academia de secretariado.

As actividades que periódicamente se celebran neste centro son:

- Cursos de gaita e baile tradicional galego.
- Cursos de lingua, literatura e cultura galegas.
- Conferencias e charlas informativas.
- Campionatos sociais de mesa.
- Exposicións de escultura, pintura e debuxo.
- Xornadas gastronómicas.
- Taller de costura.
- Excursións de tipo cultural ou de ocio.

O centro implícase moi activamente nos actos e celebracións que se desenvolven en Burgos e así participa na Festa de Reis, Festa S. Lesmes (patrón de Burgos), Festa de Carnavais, etc. Organizan o Día das Letras Galegas, a Festividade de Santiago Apóstolo, Magosto, San Xoán, Día de Galicia en Castilla-León, etc., e manteñen relacións coas Peñas e Casas Rexionais asentadas na cidade.

No ano 2001 crearon a coral “Sinxelos” e editaron por primeira vez a revista “O Camiño”, ademais de manter vivo e activo un equipo de fútbol sala.

Esta sociedade creada o 24 de xuño de 1901 por un grupo de galegos residentes en Barakaldo naceu como unha entidade de protección aos socios, creando unha caixa de socorros que servían para paliar as necesidades dos enfermos e parados. Entre os seus fundadores destacan Ricardo Alvárez, como primeiro presidente social; José Quiroga, Tomás Villamil, Silverio Escobar, Ramiro Vieira Durán, Antonio López López, Manuel Fernández Rodríguez.
Pouco a pouco e nos anos 40 empezaron a primar as actividades culturais e recreativas ata a actualidade que seguen unha política de priorizar a participación dos socios máis novos da entidade.
En xullo de 1962 crean o grupo de danza e músuca galega "Doces Lembranzas".
Entre as diversas actividades celebran o Día da Patria Galega e a Semana das Letras Galegas, o Antroido e o Magosto. Organizan a "Mostra do Libro, Disco e Cerámica Galega". Convocan o premio literario "Breogán" e organizan cursos de lingua galega e euskera. Na súa sede social imparten conferencias e exposicións.
Manteñen algunhas actividades de tipo benéfico, como axudas económicas a galegos, sexan socios ou non, que estén necesitados, e para iso teñen unha comisión investigadora para avaliar cada caso concreto.
Dende 1981 editan a revista social "Vagalume"; como boletín da xente máis nova da entidade publican en 1989 "A Catrapola" e en 1987 comezan a editar "O Xistral".

As orixes do Centro Galego de Barcelona remóntanse a 1892, pero no es hasta el 1923 que un grupo de emigrantes galegos deciden darlle forma legal á entidade. Foi inaugurado o ano 1923, como unha entidade de carácter recreativo, producíndose pronto problemas internos como a escisión no ano 31 dun grupo de socios que fundarían o "Centro Cultural Galego". Ambas entidades desapareceron a causa da guerra civil.
O 30 de xullo de 1946, como continuación da Peña Galega "A Casa da Troia" constituíuse a "Casa de Galicia", sendo o seu primeiro presidente Santiago Guisán Pardo. En maio de 1947 aproban os estatutos da sociedade artística "Cantigas e Aturuxos" e o 25 de xaneiro de 1948, en asembleia extraordinaria apróbase a fusión de ambalas dúas entidades creando o actual "Centro Gallego de Barcelona".
Ese mesmo ano aproban os estatutos donde aparecen os fins da nova entidade: crear e manter Centros e Seccións especiais de ensino e capacitación técnica en beneficio dos asociados; fomentar a divulgación das Artes entre todos os socios e simpatizantes, promovendo e protexendo a celebración de exposicións, conferencias, visitas, museos e coleccións, así como a formación de tertulias e demais actividades análogas; socorrer, dentro das súas posibilidades, a cantos galegos, transeúntes ou residentes en Barcelona o solicitasen; ofrecer previsión e mutua protección entre os socios, para o que se crean seccións de Montepío, Bolsa de Traballo; abrir un consultorio médico para dar asistencia clínica aos socios e crear un economato e outros similares.
En 1934 crean a Coral "Lonxe da Terra" baixo a batuta do mestre Castells e que sería refundada en 1989. O 4 de marzo de 1948 sae a luz o primeiro número de "Alborada", órgano oficial da entidade e que se segue a publicar hoxe en día.
Fundan baixo a dirección de Xosé Luís Foxo Rivas o ano 1977, unha escola de gaitas e danzas chamada "Toxos e Xestas" de gran repercusión cultural e artística en toda Cataluña e contan cun grupo de teatro "Lonxe da Terra".
O centro ten a súa sede nas Ramblas, Caputxins 35-37, que pasa a ser da súa propiedade no ano 1992. Alí está a biblioteca "Otero Pedrayo", inaugurada en 1979, cuns importantes fondos en literatura galega.
Actualmente organizan actividades recreativas e culturais como bailes, conferencias, exposicións; ofertan cursos de lingua galega e convocan un Premio de narrativa "Manuel Casado Nieto". Ademais, colabora na posta en marcha de emisoras de radio como "Radio Amistad", clausurada en xuño de 1985 e "Radio Celta", inaugurada en abril de 1985.

Esta sociedade de emigrantes galegos residentes en Alacante foi constituida e recoñecida legalmente o 22 de maio 1977, pero comezou a funcionar de maneira continuada, organizando actividades e cunha sede social propia no ano 1986. Son presidentes de honra desta entidade Enrique Penedo Domínguez e José Luís Iglesias Sequeiros.
Entre os fins da sociedade destacan: "Fomentar entre todos os asociados de Galicia en Alacante, o amor á Patria a través do amor a Galicia; procurar o nivel cultural de todos os socios, e facilitarlles no posíbel os medios educativos e de recreo, prestando asistencia moral e material aos máis necesitados, sexan ou non socios".
Organizan e celebran o Día de Santiago e o Día das Letras Galegas. En 1991 crearon un grupo folclórico de baile galego e coro. En 1990 editan por vez primeira unha revista social como voceiro das actividades que organiza a entidade.

Este Centro Galego constituise o 23 de setembro de 1955 por un grupo de galegos residentes en Áraba coa finalidade de "crear na capital alavesa unha continuación espiritual e irmanamento dos galegos no culto a España e ao recordo vivo a Galicia; dar a coñecer Galicia na súa dobre versión espiritual e material, velar polo benestar dos seus fillos e estudiar, á vez os costumes e a cultura peculiar do pobo no que vivimos, ao que debemos hospitalidade, para a mellor harmonía co mesmo".

Dende 1985 o centro forma parte da "Irmandade de Centros Galegos en Euskadi".

Esta asociación celebra festividades galegas como o Día do Apóstolo ou o Día das Letras Galegas e festas relacionadas coa presencia galega no País Vasco como o "Día de Galicia en Euskadi" e o "Día de las Casas Regionales en Álava".

Contan cun grupo folclórico galego creado en 1946, e formado por 31 músicos. Organiza bailes, reunións de irmandade de centros, conferencias, comidas e diversos actos culturais nos que interveñen os seus grupos de teatro e folclóricos.