A Sociedad de Beneficencia Española de México, foi creada o 9 de outubro de 1842, como unha institución benéfica para axudar aos membros da colectividade española asentada no país. Fundada por Don Francisco Preto y Neto (primeiro Cónsul General de España en México) para, segundo os estatutos, socorrer aos españois "verdaderamente necesitados", viuse axiña na necesidade de asistir e atender tamén aos enfermos.
Nos primeiros anos non tiña hospital propio, polo que tivo que recurrir aos existentes na capital, como Hospital de San Juan de Dios. En 1860, a directiva da entidade alugou unha sala con seis camas no Hospital de San Pablo, á que chamaron "Sala Española". Uns anos despois consegue unha sala maior, no mesmo hospital, na que instalan 15 camas, ata que en 1873 se trasladan ao Hospital de San Cosme, atendido pola orde relixiosa francesa, Hermanas de la Caridad. Foi este o xerme do sanatorio da Beneficencia Española.
En 1877 teñen que abandonar o hospital por falta de espazo e atopan unha vella casona na rúa Niño onde instalan o seu primeiro hospital propio ao que chaman "Casa de Salud Asilo Español". A necesidade de ter máis espazo para crear salas de especialidades, servizos e demais dependencias, levounos a mercar solares e casas veciñas para expandirse. En 1932 inaugura o Sanatorio Español, construído na Colonia del Bosque.
Este sanatorio, actual Hospital Español, converteuse nun dos hospitais máis modernos do país, e conta cun "Centro de Enseñanza e Investigación Dr. Ángel Matute Vidal", con 6 aulas, dotadas coa máis alta tecnoloxía. Pero ademais do que un hospital debe ter, equipo, aparatos, médicos, enfermeras, practicantes, residentes (o Español ten 174), conta tamén con 8 residencias para anciáns xubilados, cuxa poboación está formada por un 85% de mexicanos, esposa e fillos de españois; unha axencia de viaxes, outra de seguros, farmacia, un banco, dúas florarías, unha tenda de roupa para bebé, pastalería con venda de libros e revistas, caixeiros automáticos, unha capela, oficina do Rexistro Civil no pavillón Pabellón Mundet de Maternidad, facilitando así aos pais os trámites administrativos; zonas verdes, xardíns, etc.
A política da directiva da Beneficencia continúa a ser a expansión, e así en 2004 inaugura "El Hospitalito", un centro sanitario pedriático de primeiro nivel. E en 2006, contrúe un “Centro Médico” no que se fusiona un centro de congresos e asembleas, un auditorio, locais comerciais, amplos estacionamentos, un salón de multifuncional, etc. e o "Complejo Médico Antonino Fernández Rodríguez", con dez pisos de consultorios médicos e o "Centro de Convenciones Cinia González Diez" cun auditorio para 508 personas, cafetería e parking.
A Junta Española de Covandonga, é un apéndice da Sociedad de Beneficencia Española, encargada de recadar fondos, con visitas aos benfeitores e a través da organización de actos sociais e artísticos para soster o labor dos asilos da Institución. Entre as súas actividades destacan:

1. Emisión de recibos de doazóns, deducibles de impostos.
2. Durante todo o ano, os directivos realizan visitas aos posibles benfeitores para recadar fondos.
3. Organiza e coordina o Festival de Música, Coros y Danzas Españolas coa participación dos cadros artísticos dos Centros hispanos da capital, que se celebra no Palacio de Bellas Artes, dende hai maís de medio século.
4. Dende fai anos organiza e coordina o Festival Infantil de Música, Coros y Danzas Españolas cos cadros artísticos infantís das sociedades de emigrantes.
5. Organiza anualmente a Romaría de Covadonga, no mes de setembro.
6. Selecciona a Madriña, que se encarga de representar á Sociedade nos diferentes eventos culturais e sociais cos demais Centros Españoles.
7. Organiza actividades sociais nos asilos da terceira idade, encamiñados a dar entretemento aos asilados nas diferentes festividades como o Día de Reis, Día da Candelaria, Día da nai e do pai, Día da Virxe de Covadonga etc. e mensualmente festexan os aniversarios e santos dos asilados
8. Organiza diferentes eventos, para lograr fondos destinados á Sociedad de Beneficencia Española, como desfiles de moda, concertos, etc.

A asociación foi creada en outubro de 1983 por un grupo de galegos residentes en Rotterdam. A idea orixinal era a de agrupar nela a tódolos galegos, españois e “simpatizantes” das costumes, cultura e folclore galego. A inauguración oficial tivo lugar o 16 de xuño de 1984.

Os seus primeiros Estatutos, redactados en castelán, datan do 20/12/1983. No artigo nº 2 indica que ten como finalidades:

• Organizar excursións, charlas informativas, coloquios e lecturas.
• Proxectar películas e diapositivas de carácter informativo.
• Promover a formación de grupos teatrais e folclóricos.
• Organizar toda crase de actividades e acontecementos para os seus socios.

Conta cun grupo de danzas, Airiños da Terra, e cun grupo de gaitas, Irmáns Bellón, fundados en 1984. Imparten clases de música e gaita e organizan conferencias e lecturas de temática galega.

O idioma oficial da asociación é o galego “sin perjuicio que toda aquella persona que no hable esta lengua, pueda hacerlo en la suya propia” (art. 3).

Esta asociación cultural constituíuse o 10 de agosto de 1979 en Helmond, unha pequena cidade próxima a Eindhoven, en Holanda.

Contan cun grupo de baile, Saudades da Terra, celebran o Día das Letras Galegas, organizan cursos de idiomas, soldadura, salón de peiteado de señoras e conferencias de tema galego. Dende 1979 publican o boletín "O Pote".

Tamén contan cun equipo de fútbol e, dende o ano 1992, organizan o Torneo de fútbol "Xunta de Galicia".

A Asociación Española de Beneficiencia é unha institución altruísta fundada na cidade de Guatemala pola colectividade española alí asentada. En 1866, Melitón Luxán, Encargado de Negocios da raíña Isabel II, foi un dos promotores e fundador desta institución. O seu primeiro presidente foi D. Pío Benito e os asociados pagaban un peso como cota mensual.
Os seus principais obxectivos foron e son: “realizar accións de axuda dirixidas aos españois sen recursos; promover a relación dos españois recén chegados ao país coas persoas ou entidades que poidan axudarlles a conseguir a súa adaptación ao medio social guatemalteco e impulsar plans de axuda mutua; promover a cultura e o deporte español, fortalecer programas de saúde como loitar contra enfermidades raras, etc.”.
A Bene, como é coñecida popularmente, construíu o Panteón Español no Cementerio General. E en 1925 estableceu o primeiro local social para a asociación.
O 12 de outubro de 1963 inaugura a primeira sede do seu Sanatorio Nuestra Señora del Pilar, na avenida Simeón Cañas, que en 1981, trasládase a zona 15 da capital de Guatemala. Foi creado co obxecto de prestar servizos de saúde personalizados que permitan dar benestar e a mellor atención profesional aos pacientes. Conta con persoal altamente capacitado e cualificado, cun corpo médico de 600 médicos especialistas, o último en tecnoloxía avanzada e capacidade para 115 camas. Este hospital é un dos máis importantes do país, con modernas instalacións médicas.
En 1974 inaugura o Club Centro Español, como lugar de recreación e encontro dos españois e amigos que poden disfrutar das súas instalacións deportivas e sociais como o restaurante “El pimentón”.
Na actualidade a entidade conta con preto de 8.000 socios e leva a cabo un labor solidario moi destacado na sociedade guatemalteca. Ademais de manter a 44 pensionados, colabora coa Municipalidade de maneira periódica con xornadas de saúde que se organizan en beneficio dos veciños, facilitando consultas médicas e medicamentos de forma gratuíta.
Ten numerosas distincións do goberno español e guatemalteco, como a Corbata de la Orden de Isabel La Católica ou a Medalla de Emigración, outorgada en 2016, con motivo do seu 150º aniversario fundacional.

Asociación que acolle emigrantes galegos residentes en Londres.

O Centro foi fundado por Marcial Folgueiras en marzo de 1967. A súa idea, nas súas propias verbas, era : “...bañar el espiritu y refrescar la mente en las aguas saludables de la enseñanza común, formando bibliotecas; [para ello] vamos a reunirnos en un templo donde el joven como el anciano, el sabio como el de modestos alcances, el proletario como el hacendita vivan la existencia expansiva de la armonía y la comunicación, y el mismo celo patriotico; que el Centro no sea nunca indiferente a las angustias de Galicia”.

A idea foi ben acollida na comunidade. O Centro galego de Londres foi creado coas finalidades seguintes:

• Espallar a cultura galega.
• Servir de punto de contacto con Galicia.
• Facer unha laboura de axuda asitencial entre a comunidade galega de Inglaterra.

O primeiro local estaba nun primeiro andar dun bar público (pagaban de aluguer) onde se reunían e onde actuaba a Orquestra Galicia (creada por socios do Centro). Nestes primeiros anos, as maiores ambicións estaban postas no desenrolo dun centro que puidese acoller aos galegos que chegaban a Londres por vez primeira e na adquisición dun local propio. Este Centro é o único con sede propia de tódalas asociacións de emigrantes españois no Reino Unido. Esta sede social foi inaugurada en setembro do ano 1987, nun soto de Woodfield Place. Conta con oficinas, salón de xogos, bar, biblioteca, sala de reunións...

O Centro levou unha vida activa e a súa influencia dentro da comunidade foi incrementandose ata os derradeiros anos setenta, no que comezou un proceso de decaimento que duraría ata 1983, ano no que unha nova directiva encabezada por Antonio Abalo foi quen de recuperar socios, logrando pasar de 60 socios no momento da súa chegada a 630 só cinco anos despois.

Contan cun grupo de danzas e baile, dan cursos de galego e inglés e publican as revistas "Emigrante" e "Galicia en Londres". Celebran o Día das Letras Galegas e o Día da Patria Galega e organizan festivais de música e danza. Intentan recuperar a ruta xacobea británica. Contan con tres equipos de fútbol denominados "Deportivo Galicia F.C."

Os días 2 e 3 de febreiro de 1980 reuníronse en Bruxelas representantes das asociacións de Holanda, Alemaña, Bélxica, Francia e Inglaterra e elaboraron un borrador de Estatutos da Xunta de Organizacións Galegas en Europa (XOGE). Nesta reunión inicial acordouse celebrar o Día de Galicia na emigración e preparar un Congreso de Emigración Galega en Santiago de Compostela. Os días 1 e 2 de marzo reuníronse de novo en París para seguir definindo a XOGE.

O día 29 de novembro de 1981 aproban por unanimidade os seus Estatutos e constitúen formalmente a asociación na sede de Lar Galego de Rotterdam.

Segundo o artigo nº 1 XOGE ten un carácter asistencial, cultural e benéfico-social e tal como indican os artigos 3º e 4º, respectivamente, a súa sede oficial é Santiago de Compostela e o seu idioma oficial o galego.

Esta asociación foi creada por un grupo de emigrantes galegos e españois residentes na localidade francesa de Annecy a finais dos anos 60.

Fundada coa finalidade de que os seus descendentes puideran practicar fútbol nas mellores condicións e participar nas competicións oficiais o clube foi ampliando o campo de actividades co paso do tempo con dous preocupacións fundamentais: preservar e fomentar a cultura de orixe e a lingua materna, e seguir de cerca os principais eventos e a evolución de España.

Forma parte da "Federación de Asociaciones y Centros de Españoles Emigrantes en Francia" (FACEEF).

Esta entidade foi creada o ano 1959 por un grupo de emigrantes galegos en Francia, momento no que comezaba a ser importante a presencia da emigración galega en Europa.

Entre os seus fins destaca o seu desexo de exaltar os valores galegos, realizando estudios económicos e lingüísticos; promover a difusión da cultura galega e favorecer as manifestacións artísticas, literarias, etc. de Galicia en Francia.

As súas actividades céntranse nos aspectos recreativos creando o seguinte ano o grupo "Alborada", composto por dezanove músicos, vinteún membros no corpo de baile e vinteoito no coro. Ademais promocionan o Grupo Folclórico da Casa de Galicia ACG en París.

O ano 1974 comezan a publicar a revista "Voceiro" que se constitúe no órgano oficial da entidade. O 3 de febreiro de 1985 aproban a súa fusión coa asociación cultural "A Lareira" e a partir de aí editan o voceiro "A Voz da Lareira".

Poucos anos máis tarde esta asociación desaparece pola mala xestión da súa directiva. O 22 de maio de 1997 un grupo de galegos, antigos socios desta entidade, fundarán unha nova asociación chamada "A Nosa Casa de Galicia", asociación cultural e deportiva que dende a súa creación quere deixar moi clara a súa denuncia contra os causantes da desaparición da entidade.

O Centro Galego é unha agrupación galega fundada por un antigo membro da Casa de Galicia en París, que ten como finalidade contribuir á satisfacción das necesidades recreativas, culturais e sociais dos emigrantes galegos. Segundo rezan os seus Estatutos, o Centro defende o dereito de Galicia a un verdadeiro progreso social, ao auxe da súa propia cultura e ó pleno recoñecemento da súa personalidade, apoiando moral e materialmente aos que comparten este sentimento.

O Centro Galego de Marsella fundouse no ano 1978, pola iniciativa dun grupo de galegos, socios da Unión Deportiva y Cultural de la Emigración Española en Marsella (USCIEM), hoxe desaparecida, antigo Centro Catalán.

Os primeiros pasos do Centro deronse nos locais do USCIEM, onde tiveron todo tipo de facilidades para realizar as súas reunións. Pero os comezos non foron doados, así, no Boletín do Centro Galego de Marsella de outubro de 1996, contan que non se aceptou con facilidade a existencia dun Centro Galego en Marsella e que tiveron moitos problemas internos. En novembro de 1983 inauguraron a súa propia sede social ubicada no centro da cidade de Marsella. O local conta con sala de usos múltiples, bar, biblioteca, sala para festas e local para a xuventude.

Dende os seus inicios a institución mantén o firme e decidido compromiso de divulgar a orixe e identidade galegas, desenvolvendo actividades de divulgación da idiosincrasia, cultura e costumes galegas entre os nosos socios, novas xeracións e público en xeral. A entidade adica unha especial atención aos xóvenes. De feito teñen creada unha Sección de Xuventude, con a lo menos dous delegados na Xunta Directiva para que organicen as actividades propias deste colectivo.

Segundo o seus estatutos os seus obxectivos son:

• Facer máis levadeira a estancia dos galegos en Marsella.
• Promover toda axuda social, cultural e recreativa entre os seus membros.
• Dar a coñecer as costumes e tradicións de Galicia.
• Practicar unha solidariedade moral e material entre os socios.

Esta sociedade, que colabora con todas as sociedades e organismos españois na emigración, ten acadado, no momento actual, unha representatividade importante dentro da colonia galega, conquerindo deste xeito unha grande consideración das autoridades españolas e francesas.

Obtivo o recoñecemento de galeguidade o 12 de novembro de 1987.

O Toxo fundouse en 1975 como asociación cultural para espallar entre os galegos o estudo e manifestacións da cultura e do pobo galego. Desenvole a súa actividade en París, onde organiza conferencias, exposicións, proxecciós cinematográficas, etc., participando en tódolos actos culturais de interés que se celebran na cidade.

Naceu como elemento aglutinador de tódolos galegos que queren dar a coñecer Galicia, loitan pola súa cultura e participan no seu desenvolvemento histórico. Os seus membros consideran que é necesario revitalizar a lingua galega, polo que o cultivo da lingua galega e a súa defensa constitúe un dos meirandes obxectivos perseguidos pola asociación.

Quere ser o lar onde o galego atope o sentimento ceibe de Galicia, manifeste a súa personalidade e xunte o seu esforzo aos homes que teñan os seus mesmos principios de xustiza e liberdade. Así, O Toxo e os seus membros participan no desenvolvemento histórico do pobo galego.

Esta asociación cultural e artística foi creada por iniciativa de Xosé Lois Foxo no ano 1977 como unha escola coa filosofía de ensinar, difundir e prestixiar a música, a danza e a lingua galegas. Un grupo de estudiantes galegos na capital catalana reuníronse no restaurante "Sporting" propiedade dos irmáns Pedro e Xosé Luís López Fraga, que cederon gratuitamente o seu salón para crear esta entidade a favor da gaita e baile galegos. Foi tal o seu éxito que tiveron que deixar de reunirse no restaurante do barrio de Grácia e buscar un local máis espacioso. O 26 de marzo de 1983 constituíuse como Asociación Cultural Amigos da Gaita ‘Toxos e Xestas’ nun local en Fonrt-Trobada, cos seguintes obxectivos: "la promoción y difusión de la música y danzas gallegas, así como la organización de actividades artístico-culturales. Organizará cursillos de enseñanza de música y danza gallega, conferencias, sesiones de trabajo, proyecciones, concursos y actos de carácter análogo ..." (Estatutos, 1983).
Anos despois pasou a compartir dependencias co Ballet Contemporani de Barcelona no barrio de Sants.
Ao longo dos seus anos de existencia foron moitas as obras desenvolvidas por esta institución a prol da nosa cultura, patentes especialmente no ensino da música e bailes galegos, destacando a formación de gaiteiros. Constitúe un modelo a imitar a outras moitas agrupacións que xurdiron en Catalunya, Galicia e outras partes do mundo ...
Organizan concursos de composicións musicais para gaita galega: certame que marca un fito na historia da gaita galega, especialmente como base de protección social do instumento nacional de Galicia como instrumento de masas. Pola súa escola pasaron máis de 15.000 alumnos.
Contan cunha banda de gaitas da Escola de Gaitas e danzas galegas Toxos e Xestas, formada por 48 músicos, con actuacións en Cataluña e Galicia e numerosos premios no seu haber. O grupo de baile está composto de 5 subgrupos cun total de 67 compoñentes. O grupo de "Pandereteiras" está formado por 15 alumnos.

A iniciativa de crear un centro galego en Zarautz xorde dun grupo de galegos que quedaban os venres para cenar.

Segundo o artigo nº 2 dos seus Estatutos de 27 de novembro de 1980 o seu único obxectivo é proporcionar aos socios un lugar de reunión e contar con medios de instrucción adecuados, como lectura de prensa, obras literarias, etc. No artigo nº 3 especifican o resto de actividades que se permitirán: toda clase de xogos que sexan lícitos, así como todo xénero de distraccións que non atenten contra a urbanidade, o decoro, educación e respecto ás propias persoas.

No seu local social contan con dous comedores, cociña, bodega, oficina, etc. Contan cun grupo folclórico, celebran o Día das Letras Galegas e unha festa societaria o día do Apóstolo Santiago e colaboran con outros centros ou sociedades para recadar fondos con carácter benéfico.

A comisión provisoria constituiuse o 21 de agosto de 1927, e a primeira Asamblea Xeral Extraordinaria celebrouse o 27 de novembro dese mesmo ano. Nela acordaron realizar actividades de asistencia e obra social para aqueles socios con menos recursos.

No rexistro histórico de actas das reunións da Comisión directiva, consta que unha considerable porcentaxe do recadado en bailes, festas e festivais fora destinado ás asociacións intermedias: Sociedad de Beneficencia e Bomberos Voluntarios del Boxing Club.

A súa sede social, en propiedade, dispón de dous salóns para festas (o histórico de 400 m2) e un salón auxiliar para facer por separado as actividades que teñen lugar no centro, ademais dunha biblioteca e oficinas.

Esta entidade é centro colaborador da Xunta de Galicia desde o 1 de setembro de 2003.

Esta institución mantén o firme e decidido compromiso de divulgar a orixe e identidade galegas, desenvolvendo actividades de divulgación da idiosincrasia, cultura e costumes galegas entre os seus socios, novas xeracións e público en xeral.

Esta asociación cultural foi creada no ano 1983 por un grupo de galegos residentes na cidade condal, liderados por Yolanda Díaz Gallego, a súa primeira presidenta e membro da directiva dende entón; destaca tamén outro dos seus directivos Antón Gómez Reino no seu gran labor en pro da asociación.
Nos seus primeiros estatutos aparecen os obxectivos prioritarios: Promover e difundir todos os valores de Galicia, da súa arte, da súa lingua e da súa cultura, así como as súas tradicións e costumes populares; realizar actos de axuda ou beneficencia a persoas que poidan necesitalo xustificadamente; servir de encontro aos seus socios, establecendo e fomentando entre eles relacións de amizade e cordialidade.
Organizan conferencias, concursos literarios, ceas-festa, bailes infantís, exposicións de pintura, etc.
Teñen un grupo folk de música celta "Mesuñanza", formado por 6 membros, editan unha "Carta-boletín", que sae o primerio venres de cada mes, co gallo da cea-xuntanza de todos os socios, e o boletín anual "O Mencer".

A mediados do século XX un grupo de paisanos galegos reuníronse e aunaron forzas para crear "El Lar Gallego de Sevilla", un centro onde rememorar a súa terra nai, deleitarse ca súa arte e cultura, na súa propia lingua, e degustar os pratos típicos. Un rincón onde combatir a morriña.

O día 21 de setembro de 1956, este grupo de galegos residentes en Sevilla, reuníronse no Bar Puerto, sito na rúa Betis, e acordaron dar por concluidas unha serie de conversacións encaminadas a fundar a Casa de Galicia. Desta reunión saíu a primeira Xunta fundacional, nacendo neste momento Lar Gallego de Sevilla.

Nos anos 1995 e 1998 adquiríronse parte dos locais sociais actuais.

Na actualidade dispón de axuda por parte da Secretaría Xeral para as Relacións Coas Comunidades Galegas.

Esta sociedade ofrece un amplo abano de actividades dirixidas á preservación da súa cultura e tradición, tales como visitas culturais, exposicións, un Certame anual de relatos cortos, o Día das Letras Galegas, contacontos en galego e en castelán, concertos da súa Coral e do seu grupo de gaitas, unha Romería Galega, etc. Entre semana imparten clases de pandeireta, gaitas e sevillanas.

Trátase dunha fusión galaico – andaluza que potencia a convivencia e a interculturalidade.

Na década dos anos 1940-50 residía en Pamplona un pequeno grupo de galegos que, vendo que non existía ningunha organización oficial establecida na cidade, propuxéronse constituir a Casa de Galicia en Navarra que, máis tarde, denominaríase Lar Gallego.

Pronto comezaron a organizar festas en honor a Santiago e outro tipo de actividades (conferencias, charlas-coloquio, etc.). O día 18 de xaneiro de 1951 formalizouse o primeiro escrito no libro de Actas da sociedade no bar Olimpia. Aprobaron así o regulamento de Lar Gallego que, máis tarde, traduciríase nos seus Estatutos.

A sede societaria, coñecida como Lar Viejo, inaugurouse o 6 de xuño de 1976, e posuía bar-cafetaría, comedor, cociña, salón, biblioteca, sala de xogos, oficina e almacén. Máis adiante comprarían 212 metros cuadrados lindantes á sede para dispoñer de máis espacio para desenvolver actividades.

Foi nos primeiros meses do ano 1978 cando un pequeno grupo de galegos residentes na vila de Mollet e na comarca do Vallès sentiron a necesidade de crear unha asociación que puidese dar saída ás moitas inquietudes e necesidades no ámbito sociocultural que os galegos emigrados a Cataluña tiñan naqueles anos. Entre os meses de xuño e agosto dese mesmo ano queda formalizada a que desde entón é a irmandade galega de Mollet do Vallès de Barcelona, unha entidade con clara vocación de servizo a nosa terra, a nosa cultura e a nosa xente que, desde aquelas xuntas no bar Marfá de Mollet, onde naceu a primeira comisión xestora, non deixou de crecer ano tras ano, comprometidos con Galicia e coa vila de Mollet. A Irmandade A Nosa Galiza agrupa ás persoas de orixe galega ou interesadas pola cultura de Galicia e organiza cada ano, como actividades principais, a "Fiesta de las Nacionalidades y comunidades autónomas" e o Día de Galicia.

Dende o ano 2005 celebra unha ofrenda ao busto de Rosalía de Castro sita na praza de Padrón da cidade, momento en que, conxuntamente co concello da vila, inauguraron a praza do barrio de Can Pantillet e colocaron un busto adicado a Rosalía de Castro co título ‘Mirando a Galicia’.

Un grupo de galegos que acudían ao Bar Galicia de Sallent acordan a creación dunha entidade cultural para apoiar aos socios e difundir a cultura galega na comarca do Bages.

O 20 de xuño de 1987 fúndase a entidade, que seguirá reuníndose no Bar Galicia ata que o 19 de marzo de 1989 consiguen inaugurar o seu local social. A partir de ahí organizarán máis actividades e crearase o grupo de danza. Xa en 1991 puxeron en marcha un programa de radio na emisora municipal.

A entidade colabora coas demáis entidades galegas existentes en Cataluña e mantén contactos con outras casas rexionais de fora da comunidade autónoma.