O Centro Cultural Airiños da Nosa Galicia é un Centro cultural de orixe e tradición galego asentado na cidade de Santa Coloma de Gramenet dende o ano 1983. Constitúese unha Xunta Directiva encabezada por Imerio Mato Mouriño como presidente e elabóranse os Estatutos polos cales se rixe a Entidade. Dende os inicios, a súa forma de traballar baseouse na divulgación da cultura galega, con talante de integración e participación nos diferentes medios e entidades que forman o texido sociocultural da cidade Santa Coloma de Gramenet. O obxetivo é promover a cultura entre os seus socios e simpatizantes.

AIRIÑOS fundouse no mes de outubro do ano 1983 pondo en práctica unha escola de música e danza con continuidade ata hoxe, sempre vinculadas coas facultades intelectuais e o cultivo do espírito humano das persoas que formaron e forman parte da nosa cultura dentro de Airiños. Ademais da escola de música e danza tradicionais de Galicia, desenvolven moita máis actividade cultural, conferencias, simposios, teatro, exposicións, gastronomía, cursos de pintura, informática, cursos de galego, etc.

Esta entidade foi creada tras a fusión das sociedades de emigrantes de orixe estradense, "Federación Agraria de la Estrada" e "Unión Estrandese" en Bos Aires. A súa directiva fundacional estivo integrada por Francisco Porto, como presidente, Justo Tato, Manuel Quinteiro e José Mª Gosende.
Nos seus primeiros estatutos recolle no artigo 2 os seus obxectivos: "a) fomentar, propagar y estrechar los vínculos de unión entre los naturales del partido de La Estrada, constituida por los ayuntamientos de La Estrada, Cerdedo, Forcarei (provincia de Pontevedra) residentes en la República Argentina, y hacer obra de confraternidad con los países hispano-americanos, especialmente en la Argentina; b) crear para sus asociados y sus descendientes, un centro social de carácter educativo donde se organizarán ciclos de conferencias, concursos literarios, etc. y se propenderá mediante la instalación de una biblioteca y sala de lectura, a la mayor educación y cultura de sus socios; c) teniendo Galicia una vieja cultura, será atención preferente de la asociación hacerla conocer entre propios y extraños, difundiendo su lengua, su arte y su ciencia, no debiendo escatimar esfuerzos para difundirla y fomentarla en todo momento (...)".
Desde 1987 conta cun grupo de baile formado por 12-14 bailaríns, que se chama "La Estrada" e en 1998, crea o grupo folclórico "Meigas e Bruxos" dirixido por María Badín e Marta Parda, con 40 bailaríns que realiza numerosas actuacións nos diferentes actos recreativos que organiza esta entidade.

Este centro foi creado por un grupo de emigrantes españois residentes na cidade colombiana de Medellín.
Como antecedente de esta sociedade, en 1960, con motivo da visita á cidade do embaixador español, constituíuse a Casa de España, que desapareceu en 1962. Como consecuencia da súa disolución, un grupo de españois deciden fundar o Centro Español, para seguir tendo un lugar no que reunirse e manter os seus costumes e recordos.
O primeiro presidente da entidade foi Eliseo Rodríguez. O período de maior vitalidade da sociedade tivo lugar coa presidencia de Jesús Arnau (1967-1974), cando se mercaron os terreos e se construíu a sede social. Pontenciáronse as actividades recretivas e deportivas (fútbol, mus, billar ou dominó). Nos anos 70-80 ampliaron as instalacións cun salón de actos, unha biblioteca e unha taberna.
A colectividade española da cidade reúnese habitualmente nas magníficas instalacións, funcionando actualmente como un club social e cultural.
Nos seus estatutos decláranse como unha asociación con finalidades sociais e culturais, cos seguintes obxectivos:
a) “propender por el acercamiento entre los españoles residentes en Colombia y en especial en esta ciudad y en el Departamento de Antioquía
b) procurar que los vínculos entre la colonia española y las autoridades y habitantes del país sean cada vez más estrechos
c) Velar por la protección de los intereses de los integrantes de la colonia y muy particularmente por prestarles ayuda y aistencia en los momentos difíciles
d) Divulgar por todos los medios la grandeza de la Patria y de sus numerosas realizaciones en los campos de la industria, la ciencia y la cultura
e) Organizar y patrocinar reuniones festivas para expansión de los asociados y contribuir en la medida de sus capacidades a la commemoración de las grandes efemérides de la hispanidad, especialmente el día de la Raza”.
En 1983 editan a “Revista Cultural”, voceiro do centro e da colectividade española en Colombia.

En 1941 un grupo de emigrantes naturais da Terra Chá, e residentes en Bos Aires, deciden fundar unha entidade co obxectivo de "reunirse y protegerse mutuamente entre los amigos y conodios de hace muchos años, que por razones ajenas a su voluntad se encuentran distanciados y con el fin de materializar este propósito se crea esta sociedad".
Desaparece en 1943, ano no que se fusiona con outras sociedades de emigrantes da provincia de Lugo en Bos Aires, formando o Centro Lucense.

Esta asociación foi creada por un grupo de emigrantes galegos residentes no Uruguai con obxectivos recreativos e culturais, tal como aparece especificado na súa denominación.
Nos seus estatutos de 1963, recóllese no artigo 2 as finalidades:
“Art. 2º - El Centro Cultural y Recreativo Hijos de Galicia tendrá los fines siguientes esenciales:
a) Contribuir con todos los medios a su alcance al estudio y conocimiento de la historia, costumbres y cultura de Galicia y de la República Oriental del Uruguai, difundiendo los principios de su constitución democrática, manteniendo el respeto por las instituciones que la rigen
b) será apolítico, y no se permitirá hacer política religiosa ni filosófica, dentro del local social
c) Organizar actos culturales, artísticos y recreativos para el mejor logro de los propósitos enunciados, colaborar en aquellos otros propiciados por entidades similares, siempre que no representen el menor menoscabo para la institución, ni renunciamiento a sus principios de fe democrática
d) auspiciar el ingreso a este centro de las sociedades que se rijan por los mismos principios y tengan los mismos fines que el Centro".
Esta entidade continúa hoxe en día co seu labor de difundir a cultura galega na sociedade uruguaia e mantendo unidos aos seus socios, organizando diversas festas e banquetes que manteñan a solidariedade entre eles.

Esta pequeno centro foi creado por un grupo de profesores e estudiosos da cultura galega, moi vinculados coa Universidade Estadual do Ceará. De feito reuníanse nun local cedido pola citada univerdidade.
Foi patrocinado pola Xunta de Galicia. O seu obxectivo principal era manter relación culturais entre Galicia e este estado brasileño, organizando cursos de lingua e cultura galega para os seus estudantes.
Sabemos das súas actividades durante os anos 90 do pasado século pero non temos constancia de que actualmente continúe existindo. Nos seus anos de actividade estaba moi relacionado coa "Sociedad cultural Caballeros de Santiago" de Salvador de Bahia.

O Centro de Estudos Galegos é unha institución cultural que ten por obxectivo estudar e divulgar a cultura galega na sociedade bahiana. Foi creado a instancias da profesora Rosario Suárez Albán e estivo sempre vinculada á Universidade Federal de Bahia.
Non só a integran galegos e descendentes de galegos senón tamén bahianos, académicos ou non, que estudan e admiran Galicia e a súa traxectoria histórico-cultural.
Entre as súas actividades pódese citar:

• a organización de actos para conmemorar o Día das letras GAlegas
• diversos actos de confraternización cultural entre galegos e descendentes e os brasileiros: actuacións musicais, exposicións, teatro, etc. para iso contan coa axuda do Centro recreativo Uniâo do Rio Tea, que lle ceden a súa sede para facer estes eventos.
• organizar cursos de lingua e literatura galegas en colaboración coa Xunta de Galicia e a UFBA. Tamén cursos de gaita galega
• axuda a Xunta de Galicia nos seus programas de divulgación da cultura galega en Salvador.
  En 1995, tamén no marco da Universidade Federal de Bahia, fundouse o CELGA, institución cultural que ten como obxectivos incentivar, promover e realizar accións tendentes a estimular o intercambio cultural entre Bahía e a Galicia, e organizar cursos e seminarios de lingua, literatura e cultura galegas. Esta institución supón unha continuación que levaba realizando o Centro.

Esta entidade foi creada polos emigrantes naturais do concello do Grove, residentes en Avellaneda (Bos Aires). A súa finalidade era conseguir a reunión dos emigrantes grovenses para celebrar as festas tradicionais do seu pobo e outras afíns.
Entre as súas actividades recreativas podemos citar: a celebración das súas festas tradicionais, organización de festivais de carácter benéfico, con danzas e representacións teatrais do grupo teatral propio. Crearon varios programas de radio como: "Carmen de España" e "A Nosa Galicia Sempre" dende 1988.

Esta sociedade foi creada polos naturais do concello lucense de Samos, residentes na capital arxentina, cunha finalidade instrutiva: a súa idea era fundar unha escola na súa terra natal. Para iso celebran varios banquetes e festas, co fin de recadar fondos. Finalmente non temos constancia de que acadaran este obxectivo.
Entre os seus fundadores pódese citar a Camilo Regueiro, que foi o primeiro presidente da entidade, José M. Fernández, Ramón Gómez, José Vilela, José Villanueva, Manuel L. Valladares entre outros.
Durante a súa existencia van primar as actividades recreativas e de axuda mutua entre os socios.
Finalmente en 1942 aproban en asemblea xeral a súa fusión con outras entidades de lucenses, para crear o centro provincial, Centro Lucense de Buenos Aires.

Este centro foi fundado por emigrados galegos procedentes dos concellos de Baiona, Gondomar e Nigrán, residentes no Uruguai coa finalidade primordial de xogar e difundir no país os bolos celtas; pronto comezaron a primar tamén os aspectos máis culturais como espallar os costumes, tradicións e a cultura galega e do Val Miñor, a súa terra natal coa que sempre mantiveron unha intensa relación.
Entre os seus fundadores podemos citar a Gonzalo Fajo Alonso (socio número 1), Antonio Revello Velasco, José Rial Rouco, Francisco Lorenzo Boade, Álvaro Alonso Valverde, Ramón Méndez Fajo e Manuel Salgueiro Alonso
Os seus primeiros estatutos datan de 1948, cando a entidade era eminentemente deportiva. En 1955 aprobáronse uns novos/reformados no que xa aparecen novas finalidades como:
“a) Fomentar preferentemente o xogo de bolos; b) fomento e xeneralización doutros deportes que sexan de conveniencia moral, física e social; c) tratar de elevar o nivel de cultura e manter un espíritu de harmonía e mutuo respecto entre os asociados; d) contribuír ao desenvolvemento das súas finalidades, organizando campionatos e festas, internas ou externas, si conveñen aos seus fins de expansión social e deportiva".
Conta cunha sede social en propiedade, situada nunha das mellores zonas de Montevideo, que consta dun gran salón de actos, biblioteca, cancha de bolos celtas, salón comedor, ximnasio pechado con tribuna para 200 persoas, dependencias para practicar outros deportes, etc.
A súa prioridade sempre foi e será a organización e promoción de actividades deportivas: conta con tres equipos de fútbol-sala, varios equipos de bolos celta con xogadores de varias idades, cinco equipos de patinaxe artístico feminino e 18 xogadores de tenis de mesa.
Ademais das actividades deportivas que patrocina, organiza diversas actividades culturais e sociais, como a celebración do Día das Letras Galegas, do Día Nacional de Galicia, festexan o aniversario fundacional da sociedade, etc. con festivais, comidas, ciclso de conferencias, actuacións dos seus grupos folclóricos, etc.
Ten unha escola de baile galego, con máis de 60 alumnos e unha coral social mixta con 20 voces. Tamén os seus socios montaron un ballet español con 75 integrantes. Na escola organízanse cursos de gaita, danza tradicional galega e percusión. Hai tamén cursos para os socios de artes plásticas, lingua galega e diversas actividades de animación xuvenil e técnicas ao aire libre, para os socios máis novos.
Patrocina dous espazos radiofónicos: un en Radio Fénix, e outro na Emisora da Cidade de Montevideo.
Nestes anos editou un boletín bimensual, gratuíto, que informaba sobre as actividades e a marcha da sociedade e actualmente publica anualmente unha revista-memoria social.
Esta entidade conta actualmente con 450 socios e é moi coñecida no país por ser a difusora dun deporte, os bolos celtas, descoñecido no país ata que eles o comezaron a practicar.

O nacemento desta sociedade está vencellado á unha reunión da "Real Sociedade Española de Beneficência" na Barra o día 5 de novembro de 1911 cando varios membros da colonia española se reuniron en asemblea xeral, que tivo como principal finalidade a fundación dunha sociedade artística que estreitara as relacións da colonia emigrada cos bahianos. Esta nova entidade creouse co nome de "Casino Espanhol de Bahia".
O 26 de marzo de 1946 a entidade liderada por un grupo de xoves idealistas, ao fronte dos cales estaba Luis Tomás Morena, merca uns terreos na Avenida Sete. O 24 de xullo de 1948 celebrouse a inauguración da nova sede cun baile de gala no que estaban presentes as máis altas autoridades da rexión.
En marzo de 1966 a directiva continuaba a loitar pola modernización do Clube, cuxas instalacións xa se volveran pequenas e anticuadas. A partir desta década o problema solucionouse coa construción dunha nova sede, no Morro do Cristo e para recadar cartos comenzaron a emitir bonos e títulos da sociedade. Grazas a isto reuniron a cifra de 400.000 cruzeiros de saída, aínda que posteriormente conseguiron 500 títulos patrimoniais, asegurando así a adquisición do solar. Pasouse entón a un concurso de proxectos no que venceron os arquitectos Jader Tavares, Fernando Frank e Oto Gomes. As obras comezaron o 20 de marzo de 1969 inaugurando a nova sede en 1975.
O "Centro Cultural e Recreativo Espanhol" pasou a denominarse nos anos 80 como "Centro Espanhol" e na actualidade continúa tendo unha clara finalidade recreativa e cultural.

O Centro Espanhol de Santos é unha institución centenaria cunha historia que se confunde coa historia da cidade de Santos e a dos españois en Brasil.
Foi fundada na rúa Marqués de Herval. Alí tivo lugar unha reunión presidida por José V. Borjat, iniciador da idea, e con asistencia de José Pascual Gómez, Eduardo Bun Parada, Juan V. Borjat, Segundo Lobariñas Fernández e Evano Pérez Rodriguez, entre outros. Esta reunión tiña o obxectivo de fundar unha sociedade española que agrupase a todos os españois residentes en Santos e arredores. Xa dende o primeiro momento teñen a idea de mercar un solar onde edificar unha sede social da súa propiedade. Nun primeiro momento chaman a nova sociedade “Casino Espanhol de Santos”.
A súa primeira directiva estivo integrada por: Manuel Troncoso, como presidente; vicepresidente, Justino Flores Fernández; secretario, Geraldo Santiago Álvarez; vicesecretario, José V. Bojart; tesoureiro, Juan Estévez Martínez; contador, José María Molinos; procuradorees: Antonio Vázquez Quintela, Manuel Alonso Fernández, Felipe Vidal Ribas; vogais: Guillermo Linares, Eduardo Parada, Francisco Gimeno, José Rodríguez Pérez, Segundo Lobariñas, Juan V. Bojart, Francisco Gómez Fernández, José Fernández Domínguez,José Souto Domínguez, Rufino Fernández, Antonio Araújo e Juan Antonio Cividades; bibliotecario, José Pascual Gómez e síndicos: Antonio Alonso Fernández, Miguel García e Miguel Vázquez.
O 14 de marzo dese mesmo ano mercan un solar de 750m² situado na rúa Aguiar de Andrade, no barrio do Paquetá, onde pronto comezan a facer un gran palacete. Esta será a súa sede social ata o ano 1963. Nese ano tamén cambian o nome da entidade polo de Centro Espanhol de Santos.
Seguindo o seu exemplo, outro grupo de emigrantes, moitos socios da entidade, deciden crear unha nova asociación baixo o nome de “Sociedade Espanhola de Repatriaçâo de Santos”, co fin principal de dar axuda económica a aqueles asociados que tivesen que repatriarse ao terruño. Esta era unha das necesidades máis perentorias desa época entre a colectividade. En 1955 ambas as dúas entidades fusionánse e pasan a denominarse “Centro Espanhol e Repatriaçâo de Santos”.
Xa en 1971, a sociedade "Club e Juventud espanhola" se integra no Centro Espanhol para lograr unha maior presenza na colectividade e maiores logros na defensa dos seus intereses.
O Centro organiza numerosas actividades recreativas como bailes, banquetes, celebración de festas e datas festivas como o Día de Santiago Apóstol, a Festa da Hispanidade, San Xosé ou as chamadas "Noites galegas". Non esquece as actividades culturais como organizar ciclos de conferencias, etc.
Dende 1984, manteñen un colexio de ensinanza da lingua e cultura española chamado Alfonso X, el Sabio.
Conta cun grupo de baile e gaitas chamado "Semente Nova", formado polos fillos dos socios; e tamén un grupo folclórico "Caminos de España", con 6 músicos, 40 bailaríns e 7 membros do coro. Ambos grupos actúan en diversas festas da colectividade por todo Brasil e mesmo en Galicia.
Teñen tamén actividades deportivas como a práctica da natación, xinnasia, karate, escola de ping-pong, etc.
Non memos importantes son as numerosas accións asistenciais a favor dos socios: visitas a socios enfermos nas súas casas e hospitais; tramitar convenios e axudas para lograr descontos aos socios necesitados, en asistencia médica, en tendas ou supermercados, ópticas, librarías etc.
Como voceiro social editan o xornal "Hispanidad".

A comezos do século XX un grupo de españois residentes en Costa Rica deciden fundar unha entidade recreativa e cultural para potenciar a unión entre a colectividade. Esta entidade estivo sempre moi vinculada coa Asociación Española de Beneficencia de Costa Rica, organizando conxuntamente numerosas actividades recreativas para conseguir fondos.
En 1908 públicase o “Correo de España. Semanario de la colonia española”, que terá a súa oficina de administración nas dependencias do Centro Español.
Temos noticias de que no ano 1909, baixo a presidencia de Mariano Álvarez Melgar, deciden construír unha sede social propia, que tamén serviría para ser usada pola Beneficencia.
As sociedades españolas recreativas existentes no país, pouco a pouco vanse fusionando para crear unha única entidade chamada “Unión Española”. Xuntas mercarían o Club Internacional, onde celebrarían as súas reunións. Ben avanzado o século XX, anos 70, acabarían integrándose na Asociación de Beneficencia.

Esta sociedade foi creada polos emigrantes naturais de Sada residentes na capital arxentina, como unha refundación da antiga sociedade de sadenses en Bos Aires, "Pro-escuelas unidos de Sada" (1919). Esta antiga sociedade fora creada coa finalidade principal de promover a instrución na súa vila natal, apoiando as actividades da sociedade irmá existente en Nova York "Sociedad de Sada y sus contornos".
Cando se inaugurou a escola, financiada pola sociedade de Norteaméica, esta entidade creou a Biblioteca República Argentina, que se instalou nas dependencias do edificio escolar "Sada y sus contornos". Moitos dos libros enviados dende Arxentina foron queimados durante a Guerra Civil. Hoxe só se conserva un dos armarios, co nome da biblioteca, e algúns libros.
En 1974, un grupo de sadenses decidiu crear unha nova entidade, seguindo os seus pasos.
Como directivos fundacionais podemos citar a: presidente, Delfín Núñez Seoane; secretario, Manuel Mosquera; tesoureiro, Manuel Couso; secretario de prensa, Juan Gestal; e como vogais: Jesús Paris, José Zapata, Eugenio Gómez, Ramiro Barbeito, Francisco Suárez, José Giménez. Un dos persoeiros vinculados coa entidade foi o sadense Ramón Suárez Picallo, a quen se lle organizou unha homenaxe.
A sociedade ten carácter recreativo e mutualista.

Este Centro foi creado como un medio de unión, expansión, instrución, e de axuda moral e material para os seus asociados, todos eles emigrantes naturais do concello lucense de Friol e residentes na Arxentina.
Entre os seus fundadores pódese citar a: Jesús Vigo (primeiro presidente da entidade), José Morandeira, Maximino López, José Varela, Ramiro Sanjurjo, Cipriano Vigo, Domingo Losada, Enrique Vigo, Antonio Boca, Antonio Arias, Celestino Vigo, Lino Ares, Angel Pereira, Manuel Duro e Rudecindo González
En 1936 esta sociedade aprobou por unanimidade en asemblea de socios conceder a cantidade de $500 a total beneficio da Cruz Roja Española para contribuír así "a mitigar el dolor de los miles de compatriotas que actualmente sufren las consecuencias del momento trágico por el que atraviesa la afligida patria".
Esta sociedade desparece tras a súa fusión co "Centro Lucense".

A acta fundacional desta asociación de emigrantes galegos retornados e dos seus fillos e descendentes data do 8 de decembro de 1990, data na que se reuniron varios vecinos de A Coruña coa intención de constituir unha asociación co obxectivo de desenvolver e propagar a cultura galega e venezolana en todas as súas formas.

A sociedade constituíuse formalmente o 20 de decembro de 1990 coa finalidade de reunirse e sociabilizarse, lembrando os costumes venezolanos. Tamén informan aos seus socios das políticas de axudas para a súa integración, cursillos organizados dende o concello e outras institucións galegas.

Como consta no artigo nº 2 dos seus Estatutos, os seus fins son a difusión da cultura e a arte galaico venezolano.

A comisión provisoria constituiuse o 21 de agosto de 1927, e a primeira Asamblea Xeral Extraordinaria celebrouse o 27 de novembro dese mesmo ano. Nela acordaron realizar actividades de asistencia e obra social para aqueles socios con menos recursos.

No rexistro histórico de actas das reunións da Comisión directiva, consta que unha considerable porcentaxe do recadado en bailes, festas e festivais fora destinado ás asociacións intermedias: Sociedad de Beneficencia e Bomberos Voluntarios del Boxing Club.

A súa sede social, en propiedade, dispón de dous salóns para festas (o histórico de 400 m2) e un salón auxiliar para facer por separado as actividades que teñen lugar no centro, ademais dunha biblioteca e oficinas.

Esta entidade é centro colaborador da Xunta de Galicia desde o 1 de setembro de 2003.

Esta institución mantén o firme e decidido compromiso de divulgar a orixe e identidade galegas, desenvolvendo actividades de divulgación da idiosincrasia, cultura e costumes galegas entre os seus socios, novas xeracións e público en xeral.

O Centro galego de Zug “ A Nosa Terra” foi fundado no ano 1991. Naceu da necesidade de ter un espazo que os achegara á nosa terra a pesar da distancia física, un lugar común onde poder desenvolver as súas actividades sociais e culturais.

Ata o ano 1995 non dispuxeron dun local propio, mais isto non supuxo impedimento para crear o grupo folclórico “A Nosa Terra”, así como tamén un equipo de fútbol, co mesmo nome.

O 15 de Xuño do ano 1996 inaugúrase o local de Sumpfstrasse, Steinhausen, grazas a xenerosa participación económica e os traballos realizados polos socios. No ano 2000 cambiaron a un local en Cham, onde estiveron ata o 2007. E foi nese mesmo ano no que tornamos a Steinhausen, nun local novo, amplo e axeitado para as súas necesidades.

Impartiron cursos de galego, alemán, informática, cociña… e conferencias de diversos temas, aínda que sempre relacionado co mundo da emigración, o retorno, a vellez, etc. Celebran o Día Das Letras Galegas, o Magosto e romarías.

O Centro ten como finalidades primordiais:

- Desenvolver todos os medios posibles, no sentido da afirmación da lingua, da arte e da cultura do pobo galego, así como dos seus valores nacionais.
- Fomentar, promocionar e divulgar as actividades culturais e deportivas entre os membros da entidade.
- Apoiar e prestar axuda, moral e social, ós galegos da zona de Zug, nos problemas con que se poidan atopar dada a súa condición de emigrantes, contando sempre coa axuda da Xunta de Galicia.
- Fomentar a práctica do deporte, como elemento integrador da xuventude.
- Ser un punto de encontro para os galegos falantes e demais linguas cooficiales españolas.

Dende 1992 publican o Boletín Informativo "A Nosa Terra”.

Formou parte da Federación de Sociedades Galegas na Suíza (FSGS).

O Centro foi inaugurado en abril do ano 1979 por 36 personas de orixe galega, que sentían a necesidade de ter un lugar de reunión, onde poder falar e entenderse na súa lingua, “así como para conocernos más entre nosotros mismos. Para que nuestros hijos puedan conocerse entre ellos, para que todos juntos podamos hacer más fuerte el gallego en la Suiza”, segundo as súas propias palabras.

Sociedade cultural e recreativa, nos seus Estatutos, redactados en galego, reflicte os seus obxectivos:

• Fomenta-lo acercamento de tódolos galegos.
• Defende-la lingua galega.
• Desenrolo de actividades encamiñadas a difusión da cultura galega.
• Desenrolo de actividades recreativas.
• Intentar inculcar as novas xeracións que non deben esquecerse de que son galegos.
• Prestar axuda a tódolos españois, sexan ou non socios.

Contan con un local social, alugado, con sala de reunións, oficina, bar, terraza, cociña e biblioteca.

En 1983 fundan o grupo folclórico Aires da Terra. Celebran o Día das Letras Galegas e o Día de Galicia en Suíza, organizan conferencias, mesas redondas, concursos de poesía e pintura e cursos de baile galego.

Formou parte da Federación de Sociedades Galegas na Suíza (FSGS).

Este centro xurde tras a fusión do "Centro Lucense", "Centro Orensano", "Centro Coruñés" e "Centro Pontevedrés". No mes de decembro de 1978, reuníronse na sede do "Centro Lucense" representantes do "Centro Orensano" e da "Asociación Gallega de Buenos Aires", para eleborar un proxecto de creación dunha nova institución con basamento nas catro entidades provinciais galegas de maior arraigo na cidade. O seu obxectivo principal que os unía era preservar para o futuro da comunidade galega os patrimonios físicos, humanos e culturais que posuía cada entidade. Cabe dicir que "Asociación Gallega" era unha nacente entidade, formada polos "Centro Coruñés" e "Pontevedrés", aínda que sempre aparecen estas entidades como co-fundadoras do Centro Galicia de Buenos Aires.
Despois de varios meses de deliberacións aproban oficialmente a fusión o 25 de xullo de 1979, sendo Darío Lamazares, primeiro presidente e impulsor da fusión dos diversos centros.
A Comisión plenaria pro-fusión estaba integrada polos seguintes directivos: presidente, Darío Lamazares (Centro Lucense); vicepresidente, Antonio Gómez (Centro Orensano); secretario, Luis A. Fontoira (Asociación Gallega); prosecretario, Vicente Velasco (Asociación Gallega); secretario de Actas, Benito Fernández Cid (Centro Orensano); prosecretario de actas, Arturo Naval (Centro Orensano); vogais: Alvaro Campos Alonso (Asociación Gallega), José Caneda (Asociación Gallega), Gabriel López Penelo (Centro Lucense), José López Pin (Centro Lucense), Manuel Martínez Lamela (Centro Lucense), José Mª Vila Alen (Centro Lucense), Reinaldo Pelayo Soto (Centro Orensano), Rafael Gil Malvido (Centro Orensano) e Antonio Rodiño (Asociación Gallega).
A cuestión do nome da nova entidade foi un novo problema; nun primeiro momento se decidira chamala "Club Gallego de Buenos Aires, cultural, social e deportivo", pero finalmente a comisión plenaria aprobou por unanimidade a denominación de Centro Galicia.
Nos seus primeiros Estatutos (1980) aparecen especificados os seus fins: "a) propiciar e facilitar o coñecemento da historia, costumes e cultura da República, difundir os principios da súa constitución, manter e acrecentar o seu sano patriotismo e amor á nacionalidade e o respecto polas institucións que a rexen; b) contribuír ao estudo, coñecemento e difusión da historia, da cultura e dos costumes de Galicia e dos demais elementos esenciais que fan a vida do seu pobo, espiritual e etnicamente diferenciado; c) crear e soster un centro de estudos que na súa amplitude abrangue a maior cantidade de disciplinas e actividades desde a etapa infantil ata alcanzar o nivel universitario, impulsando o estudio de todo o que teña que ver co mellor coñecemento de Galicia, en todos os seus aspectos dentro do contexto do acervo cultural e espiritual dos pobos ibéricos; d) realizar actos culturais, artísticos, recreativos e de calquera outra índole para o logros dos fins mencionados; e) crear unha biblioteca, editar unha publicación periódica informativa e de divulgación cultural; f) manter permanentemente vivo o recordo dos costumes e tradicións que forman parte do acervo cultural da Arxentina e de Galicia, cultivandoas e facéndoas coñecer a traves de conxuntos folclóricos e costumbristas; g) fomentar o turismo ao interior e exterior do país, organizando todo tipo de excursións; h) crear e manter un departamento deportivo, para que contribuíse ao melloramento físico e espiritual, realizar concursos e torneos, dende xogos de salón ata os da actividade ao aire libre, sen carácter profesional; i) outorgar premios, acordar bolsas nos diferentes aspectos que contempla o seu facer xeral; k) dispoñer a súa axuda, orientación ou consello aos galegos emigrantes, propender a que se integren dentro do seo da nosa colectividade e procurar que se adapten ao medio social arxentino no que deberán actuar e convivir; l) xestionar e facilitar o ingreso a este centro das entidades galegas que sexan solidarias cos seus principios e persigan os mesmos fins".
Esta asociación celebra habitualmente as festividades tradicionais galegas ademais de numerosos actos culturais como ciclos de conferencias, representacións teatrais, exposicións, concertos, seminarios e cursos. Conta ademais cunha escola de baile folclórico gallego e español, e de música, gaita e guitarra. Ten un coro integrado polos seus socios denominado "Rosalía de Castro".
Teñen tamén grande importancia as actividades deportivo-recreativas pois defenden "o uso do deporte como vehículo de integración e unión de todos os galegos" cun destacado labor educativo con escolas de tenis, patin-show, bowling, natación, baloncesto, balonbolea, futbol, bolo celta, ioga, etc. Organiza colonias de vacacións durante o verán para os nenos de 4 a 14 anos no seu campo deportivo "Los Olivos".
A comisión de cultura da entidade colabora coa emisión de diversos programas de radio para promocionar Galicia e a súa cultura: "Recorrendo España" en Radio Splendid; "Galicia Hoxe" en Radio Colonia; "La Oreja" en Radio Ribadavia; "La Voz Española" en Radio Argentina. Radio interna "Pentagrama informativo".
Edita a revista "Mundo Gallego" como órgano de información da sociedade, cunha tirada de 25.000 exemplares de distribución gratuíta cada dous meses; e unha guía de actividades do centro, mensual, con información xeral para todos os socios.