Esta asociación recreativa e de socorros mutuos, foi creada por un grupo de emigrantes, naturais do concello de Oleiros, residentes na Arxentina. Entre os seus fundadores podemos citar a Ramón Suárez, Antonio Portela, Juan Portela, José M. Souto, M. Sánchez, Francisco López, Joaquín Suárez, Jesús Suárez, Manuel Cajigal, José Portela, Francisco González, José Doldán, José Ares, José Breigo, Manuel Pita, Alejandro Ramón, Melchor Salinas, José Portos, Francisco Blanco, Juan Vázquez, Manuel Vázquez, Manuel Fuentes e José Fernández.
Foi fundada para protexer e repatriar, en caso necesario, aos seus asociados; tamén tiñan en mente crear escolas e fomentar o ensino no seu concello natal, ademais de cultivar e difundir o espíritu de asociación entre os conveciños residentes na república americana.
Actualmente manteñen unha vida social bastante intensa celebrando as festas tradicionais de Santa María de Oleiros, o Fin de ano ou o Día de Galicia. Teñen un programa de televisión, para divulgar a cultura galega na Arxentina. Priorizan a axuda entre os asociados: concesión de subsidios por falecemento, asistencia médica e farmacéutica.

Asociación fundada por emigrantes españois, traballadores en Suíza para poder establecer vínculos de apoio mutuo en caso de necesidade e tamén con fins eminentemente recreativos.

Dende a súa creación a finais dos anos sesenta, esta asociación desenvolveu unha grande actividade en todos os sentidos dirixida á emigración. A cultura, o retorno, os dereitos sociais e económicos para o traballador e emigrante son as súas preocupacións máis destacadas. A ATEES xorde como a máis importante asociación de españois en Suiza, a partir de sendas asembleas celebradas nas localidades de Zurich e Renens, cidade industrial de Lausana; nestas asembleas participaron varios centenares de traballadores españolis, e en decembro de 1968 aparece xa establecida como unha organización legal.

Ó longo dos dous anos seguintes ten lugar un importante esforzo para desenvolver a ATEES nunha estructura federativa ó longo de todo o terriorio suizo, a partir dos núcleos locais de españois, para o que se levan a cabo numerosas asembleas de información nas comunidades e cantóns, e nas que se adhiren numerosos simpatizantes e se crean comisións provisionais.

Esta sociedade de axuda mutua e recreativa foi fundada nos anos 30 do pasado século polos naturais do concello de Carral. En xullo 1939 participou na homenaxe, que a colectividade galega de Bos Aires lle fai a Rosalía de Castro, con motivo do centenario do seu nacemento, celebrando un gran festival o día 24 de xullo no Teatro Avenida da capital porteña.
En 1947 publican como voceiro social a revista "Carral".
En setembro de 1963 os socios reunidos en asemblea xeral aproban a súa disolución para integrarse no Centro Coruñés de Buenos Aires.

Esta entidade foi creada na cidade de Florida (Uruguai), por un pequeño grupo de vinteún emigrantes españois coa finalidade de fundar unha asociación de socorros mutuos. Xa na primeira reunión manifestan a súa preocupación por acceder a unha asistencia médica e lograr un lugar onde poder sepultar aos seus compatriotas.
O 8 de diciembre de 1878 resolven que debía estar integrada por emigrantes e descendentes de españois, aprobando o seu estatuto social, no que se chamaban Asociación española de Socorros Mutuos de Florida.
A partir dese momento comezan as súas actividades sociais, ofrecendo servizos médicos e medicamentos aos seus socios. Ademais, mantiveron vinculacións con España, chegando a colaborar economicamente para axudas de inundacións e outras catástrofes puntuais. Colabora tamén en proxectos na súa cidade de acollida como a creación de: Escuela Pública No.1, para nenas “Artigas”, do Colegio Nuestra Señora del Huerto (privado), da Alianza Francesa e a construción do Monumento a la Libertad que se colocou na Plaza Asamblea.
Co aporte dos asociados, mercaron un terreo no barrio “Prado Español” onde construíron unha glorieta, na que celebraba romarías a partir de 1885. Tamén adquiriu tres parcelas no cemiterio local onde erixiu un panteón. En anos posteriores compraron un edificio que converteron na súa sede social, con varios locais comerciais que alugaba para obter ingresos cos que financiar as súas actividades benéficas.
En 1985, esta asociación debeu adaptarse ás normas legais uruguais en materia mutual, e non podendo manter a asistencia sanitaria, transfórmase nunha sociedade cultural, recreativa e social. Pasa así a dnominarse “Asociación española cultural, recreativa y social de Florida”, e aparece como continuadora da antiga sociedade de socorros mutuos. Agora os seus fins están centrados nas actividades sociais e culturais, para a afirmación e difusión dos valores culturais hispano-uruguaios. A prioridade neste intre foi a reconstrución da súa sede social, que actualmente conta con dous amplios salóns, patios con fontes, churrasqueira, secretaría, sala de sesións e biblioteca.
É membro activo na Federación de Instituciones Españolas en el Uruguay (FIEU) e centro colaborador da galeguidade, por designación da Xunta de Galicia.

A Asociación Española de Beneficiencia é unha institución altruísta fundada na cidade de Guatemala pola colectividade española alí asentada. En 1866, Melitón Luxán, Encargado de Negocios da raíña Isabel II, foi un dos promotores e fundador desta institución. O seu primeiro presidente foi D. Pío Benito e os asociados pagaban un peso como cota mensual.
Os seus principais obxectivos foron e son: “realizar accións de axuda dirixidas aos españois sen recursos; promover a relación dos españois recén chegados ao país coas persoas ou entidades que poidan axudarlles a conseguir a súa adaptación ao medio social guatemalteco e impulsar plans de axuda mutua; promover a cultura e o deporte español, fortalecer programas de saúde como loitar contra enfermidades raras, etc.”.
A Bene, como é coñecida popularmente, construíu o Panteón Español no Cementerio General. E en 1925 estableceu o primeiro local social para a asociación.
O 12 de outubro de 1963 inaugura a primeira sede do seu Sanatorio Nuestra Señora del Pilar, na avenida Simeón Cañas, que en 1981, trasládase a zona 15 da capital de Guatemala. Foi creado co obxecto de prestar servizos de saúde personalizados que permitan dar benestar e a mellor atención profesional aos pacientes. Conta con persoal altamente capacitado e cualificado, cun corpo médico de 600 médicos especialistas, o último en tecnoloxía avanzada e capacidade para 115 camas. Este hospital é un dos máis importantes do país, con modernas instalacións médicas.
En 1974 inaugura o Club Centro Español, como lugar de recreación e encontro dos españois e amigos que poden disfrutar das súas instalacións deportivas e sociais como o restaurante “El pimentón”.
Na actualidade a entidade conta con preto de 8.000 socios e leva a cabo un labor solidario moi destacado na sociedade guatemalteca. Ademais de manter a 44 pensionados, colabora coa Municipalidade de maneira periódica con xornadas de saúde que se organizan en beneficio dos veciños, facilitando consultas médicas e medicamentos de forma gratuíta.
Ten numerosas distincións do goberno español e guatemalteco, como a Corbata de la Orden de Isabel La Católica ou a Medalla de Emigración, outorgada en 2016, con motivo do seu 150º aniversario fundacional.

Esta sociedade foi fundada por membros da colectividade española emigrante en Costa Rica, liderados por Gaspar Ortuño y Ors (quen foi o seu primeiro presidente), secundado por José Ventura Espinach, Martín Echeverría e Bartolomé Calsamiglia. O seu propósito era socorrer a todo español, desprovisto de recursos ou enfermo, residente no país.
En 1880 conseguíu a a personería xurídica co fin de alcanzar os seus obxectivos.
A Asociación Española de Beneficencia é unha das máis antigas organizacións de beneficencia do país, con importantes logros para a colonia española, sempre fiel ao seu espíritu filantrópico e caritativo, e rexida pola tolerancia e a diversidade. Dacordo cos seus estatutos só poden ser socios da entidade os españois por nacemento ou dereito, fillos e netos de españois.
Nos seus estatutos recóllense as súas finalidades: “1. Practicar la beneficencia en favor de los españoles y españolas por nacimiento o por derecho, sean asociados o no, que se encuentren en necesidad comprobada; 2. Socorrer a sus asociados necesitados en caso de enfermedad y proporcionarles digna sepultura en su fallecimiento; 3. Facilitar esparcimiento y solaz a sus asociados, mediante el fomento de actividades recreativas, culturales y deportivas; 4. Contribuir a una mayor compenetración de la colonia española con la sociedad costarricense, desarrollando actividades culturales, artísticas, deportivas y recreativas, así como fomentar y conservar las costumbres españolas y costarricenses; 5. Contribuir, en la medida de sus posibilidades, al bienestar de los habitantes del país colaborando con el Estado en la atención de quienes tienen menos recursos; 6. Propiciar el intercambio educativo y cultural entre Costa Rica y España a través de instituciones y organismos, tanto oficiales como privados, de los dos países en beneficio de los ciudadanos de ambas nacionalidades”.
Para levar a cabo estes fins conta cos seguintes activos e institucións:

• A chamada “Casa de España”, un fermoso edificio situado no barrio da Sabana Norte, en San José, que se comezou a construír en 1991, e inaugurouse en 1992. Conta cun gran salón multiusos, varios consultorios médicos para a atención gratuíta dos asociados que o necesiten, un “Patio Andaluz” como centro recreativo e que se emprega, principalmente, para a implementación dun programa diurno do Adulto Maior que se pretende sexa similar aos do IMSERSO, unha biblioteca para a lectura e préstamo de libros aos asociados, cafetería e bar, dous salones adicionais, e outros espazos para a recreación e promoción da arte e a cultura.
• A “Residencia de Ancianos José Pujol Martí”, na Ribera de Belén, que se comezou a construír en 1986 nun terreo, doado por José Pujol Martí, e da que foi impulsor Narciso Garabito Fernández. A súa inauguración foi en 1988. En 2008 construíuse un novo módulo de 31 apartamentos ao estilo de residencia veraniega.
• O “Club Campestre Español” do que a Asociación posúe o 40% da propiedade e polo que os socios da entidade teñen dereito a pertencer e desfrutar das súas instalacións.
• Unha capela privada, feita nun solar entre o Club Campestre e a Residencia, coa colaboración económica da familia Raventós López. Está para servizo dos residentes, dos socios do Clube e dos veciños, en xeral.
• Un mausoleo no Cemiterio de San José, que se inaugurou en 1914, deseñado polo arquitecto catalán Lluís Llach.
  A Asociación conta con numerosas propiedades inmobiliarias que lle permiten ter sostenibilidade financieiro-económica, ademais do pago das cotas dos socios e dos intereses que xeneran as súas inversións. Tamén conta con axudas do goberno español.

Esta asociación mutualista foi creada polos emigrantes españois residentes na capital arxentina con fins de axudarse en momentos de necesidade.

En 1910 un grupo de 128 españoles residentes en Comodoro Rivadavia, liderados por D. Vicente Gómez, fundan unha institución civil con fins solidarios baixo a denominación de "Asociación Española de Socorros Mutuos de Comodoro Rivadavia", da que foi o primeiro presidente D. Toribio Larrea.
Esta sociedade recreativa e cultural nun primeiro momento, foi recoñecida legalmente o 26 de febreiro de 1914, centrando os seus esforzos en conseguir un servicio sanitario gratuíto para os asociados, pero non será ata o ano 1954 cando inauguren as obras do sanatorio da entidade.
No ano 1974 crean un departamento de aforro e empréstimo coa finalidade de crear un fondo de axuda mutua.
Na actualidade contan cun moderno sanatorio onde reciben atención todos os seus asociados e demais persoas da cidade de Comodoro Rivadavia, ademais de seguir organizando numerosas actividades culturais e recreativas.

Esta asociación foi fundada por un grupo de emigrantes españois residentes na localidade arxentina de Coronel Dorrego, liderados por Tomás Villacampo, quen foi o seu primeiro presidente, José A. Mayo, Julián e Ricardo Arrizabalaga, José M. Tejería e Alfredo Piquero entre outros.
Centrou as súas actividades na confraternidade dos seus asociados e descendentes, fomentando a cultura española e as súas tradicións e chegaron a construír o Teatro Español da cidade. Teñen tamén fins de axuda mutua para os seus socios.

Presentación pública a comezos de 1976 con núcleos de mulleres de Vigo, Santiago e A Coruña, en poucos meses súmanse a estes núcleos de Lugo, Ferrol, Pontevedra, Vilagarcía e Ourense.

Integra mulleres independentes e tamén outras dobre militantes en partidos políticos de esquerda (Movemento Comunista, Liga Comunista Revolucionaria, Asamblea Nacional-Popular Galega...)

Organización considerada como a grande parideira de grupos e colectivos que co tempo son o xermolo de diferentes feminismos organizados (diferenza, socialista, reformista, radical, lesbiano...). As primeiras asembleas chegan a contar coa participación de entre 500 e 800 mulleres.

Primeiros temas de debate: autonomía do movemento, dupla militancia, despenalización do adulterio, anticonceptivos, divorcio, aborto, violencia, traballo, educación

Implicadas na creación da primeira época da revista Andaina en 1983 http://consellodacultura.gal/fondos_documentais/hemeroteca/cabeceira/index.php?p=2000&id=7050

Xa desde 1978, pero á sobre todo na década de oitenta cando pasa por máis escisións e rupturas. A mediados de noventa o único núcleo AGM activo é o de Compostela

Da ruptura de 1978 xurden as Feministas Independentes Galegas. Escíndense os grupos de Lugo e A Coruña

No 1979 as de Vigo participan da creación da Coordinadora Feminista de Vigo e unha parte das de Compostela xunto coas da extinta Asociación Democrática da Muller Galega forman o Grupo Feminista. As unidades existentes funcionan cada vez con máis autonomía, se ben a comezos de oitenta hai correntes de reunificación mediante a activación da Coordinadora Feminista Galega. A revista Andaina, concretamente a primeira época, é unha mostra desto

VÍNCULOS CON OUTRAS ORGANIZACIÓNS

• Integrada en: Coordinadora Feminista Galega, Coordinadora de Organizacións Feministas do Estado Español.

• Organizacións que apoian as súas actividades: Comisión da Muller da Asamblea Nacional-Popular Galega, Asociación Galega da Muller, Liga Comunista Revolucionaria, Movemento Comunista Galego, Unión do Pobo Galego, Intersindical Nacional dos Traballadores Galegos.

Organización que nace do núcleo de Asociación Galega da Muller en Ourense.

VÍNCULOS CON OUTRAS ORGANIZACIÓNS

• Integrada en: Coordinadora Feminista Galega

• Organizacións que colaboran nas súas actividades Comisión da Muller da Asemblea Nacional-Popular Galega, Asociación Galega da Muller, Liga Comunista Revolucionaria, Movimento Comunista Galego, Unión do Pobo Galego, Intersindical Nacional dos Traballadores Galegos, Sindicato Galego de Traballadores do Ensino, Comisións Obreiras, Unión Xeral de Traballadores, Partido Socialista Obreiro Español.

Presentación pública a comezos de 1976

Integra mulleres independentes e tamén outras dobre militantes en partidos políticos de esquerda (Movemento Comunista, Liga Comunista Revolucionaria, Asamblea Nacional-Popular Galega...)

Primeiros temas de debate: autonomía do movemento, dupla militancia, despenalización do adulterio, anticonceptivos, divorcio, aborto, violencia, traballo, educación

Implicadas na creación da primeira época da revista Andaina en 1983 http://consellodacultura.gal/fondos_documentais/hemeroteca/cabeceira/index.php?p=2000&id=7050

A máis lonxeva de todas as AGM.

VÍNCULOS CON OUTRAS ORGANIZACIÓNS

• Integrada en: Coordinadora Feminista Galega, Coordinadora de Organizacións Feministas do Estado Español.

• Organizacións que apoian as súas actividades: Comisión da Muller da Asamblea Nacional-Popular Galega, Asociación Galega da Muller, Liga Comunista Revolucionaria, Movimento Comunista Galego, Unión do Pobo Galego, Intersindical Nacional dos Traballadores Galegos, Sindicato de Traballadores do Ensino Galego, Colectivo Homosexual de Compostela, CGC, Grupos de Mulleres da Universidade, Grupo Feminista de Santiago.