Este comité foi creado pola "Casa de Galicia de Montevideo” e outras entidades galegas, para, a través da súas activdades, apoiar e loitar desde Uruguai, pola autonomía galega. A nova institución estivo liderada varios anos polo xornalista, escritor e médico galego, Constantino Sánchez Mosquera.
Uns meses despois da súa creación edita o xornal "Raza Celta" (1934-1935), como voceiro das ideas do comité; nas súas páxinas publican numerosos defensores das ideas autonomistas e federais. Este xornal tamén foi dirixido por Sánchez Mosquera. No xornal proclámase un galeguismo pleno e radical, cun claro rexeitamento ao centralismo español e un apoio firme ao Partido Galeguista, non exento dalgunhas críticas; fai tamén un chamamento ao afastamento da política de partidos e ten unha actitude belixerante contras os republicanos e, en xeral, as formacións da esquerda política, antinacionalistas; apoio firme ao Partido Galeguista (non sen algunhas críticas) e se implican totalmente na tarefa de dar pulo á cultura galega e participar –informando, opinando– na vida política do país.
O comité organiza diversas actividades sociais para recadar cartos que mandar a Galicia para axudar a diversos organismos e entidades culturais e científicas como o Seminario de Estudos Galegos, a Real Academia Galega, a Universidade de Santiago, a Residencia de Estudantes da USC ou a mesma Biblioteca América. Segundo eles, o apoio ás citadas institucións representa a vía axeitada para a renovación do país e para a súa rexeneración e modernización.
Tras a guerra civil este comité practicamente desaparece.

Respondendo á iniciativa de José Mª Barreiro, e cunha intensa campaña previa na súa revista "Tierra Gallega", un grupo de galegos residentes na capital uruguaia reuníronse nunha asemblea o día 4 de agosto de 1917. Todos eles desexaban "buscar o rexurdemento da colectividade e a unión de todos os galegos". Este foi o acto precursor da "Casa de Galicia".
Esta entidade naceu como unha sociedade de instrución, recreo, beneficencia, sanidade e protección ao traballo dos galegos que residían no país, seguindo un pouco o exemplo da creación do Centro Gallego da Habana.
A súa primeira xunta directiva estaba integrada por: presidente, Marcial Yáñez; vicepresidentes, Severino Barcala e Pablo García; tesoureiro, Casiano Estévez San Román; vicetesoureiro, Antonio Caamaño; secretario, José María Barreiro e vicesecretario, Jesús Alonso.
Segundo os sesus estatutos o obxectivo da nova entidade foi: "Art. 1º.- (...) una sociedad eminentemente gallega y tiene por objeto: a) fomentar la unión entre gallegos y sus descendientes; b) porporcionar a sus asociados beneficencia, instrucción, fiestas, trabajo y asistencia médica, a domicilio dentro del Departamento de Montevideo o en sus dependencias sociales, y en el interior del país de acuerdo con lo dispuesto en el Artículo 148, dentro de los límites y alcances que fijen las Leyes y disposiciones reglamentarias vigentes.
Art. 2º .- Además de los fines que quedan expresados, "Casa de Galicia", por la razón de su nombre y de los elementos que la forman propenderá, dentro de los recursos y los ingresos especiales o extraordinarios que la Junta Directiva allegue con tal propósito, a lo siguiente: a) honrar a Galicia y fomentar su conocimiento en este país, por los medios que crea más convenientes; b) subvencionar la cultura gallega, promoviéndola entre propios y extraños; c) enaltecer a todas las personas, gallegas o no, que de una forma eminente hayan prestado algún servicio a Galicia; d) procurar el mayor bienestar de la colectividad y defenderla cuando fuere necesario; e) apoyar eficazmente toda acción de progreso que se emprenda a favor de Galicia; f) la sociedad sostendrá relaciones con las entidades regionales establecidas en Galicia o fuera de ella".
Xa no ano da súa fundación inauguran a súa sede social que conta con amplios salóns e fundan o grupo folclórico da entidade, que actuará en todas as reunións festivas da colectividade. O edificio está situado na Avenida 18 de Julio, e conta con amplios salóns, onde se reúnen os socios para as súas actividades sociais e recreativas, secretaría, biblioteca, aulas onde se impartían e imparten cursos de diversa índole a todos os socios. Dispón de catro plantas onde teñen instalados un bar, un restaurante, varios salóns e unha biblioteca "Alfonso R. Castelao", con máis de 7.500 volúmenes de carácter xeral, pero ademáis posúe unha biblioteca técnico-médica "Manuel Albo", con máis de 30.000 volúmenes. Tamén colecciona casetes con voces de personalidades da historia, a arte e a política de España, cos seus correspondentes estudos de grabación e reprodución.
A sección de instrucción destacou sempre pola importancia do seu cometido, representado no pasado pola escola nocturna á que podían concurrir os socios e os seus fillos. Cos anos chegou a ter un instituto de ensinanza na cuarta planta do edificio social, chamado "Manuel Curros Enríquez", con sete profesores en nómina e 300 alumnos, que podían recibir clases de contabilidade, mecanografía, taquigrafía, inglés ou corte e confección.
A beneficencia foi practicada intensamente por esta entidade: moitos paisanos desvalidos, enfermos e sen recursos atoparon na institución o socorro e axudas necesarias e tamén o pago das pasaxes de retorno se o precisaban.
Os servizos sanitarios sempre foron unha prioridade para as directivas do centro: ademais de centros sanitarios e consultorios de saúde, tamén atendían a domicilio aos socios que o precisaban. En 1918 José Mª Barreiro, presidente da entidade, ofreceu ao Dr. M. Albo a direción da Quinta de saúde ou sanatorio de "Casa de Galicia". Este centro sanitario-hospitalario foi medrando e incorporando progresivamente servizos; en 1929, inaugúrase unha policlínica e un pavillón de repouso para mulleres e no ano 1935 constrúen un Sanatorio con todas as modalidades. Hoxe en día toda a atención sanitaria e hospitalaria está integrada no sistema de saúde uruguaio, tratándose dun dos hospitais máis modernos do país, tal como se pode ver na súa páxina web (http://www.casadegalicia.org.uy/) onde aparecen todas os servizos e especialidades ás que poden optar os seus socios.
A sección mutualista da entidade ofrece numerosos beneficios para os socios.

Este centro foi fundado por emigrados galegos procedentes dos concellos de Baiona, Gondomar e Nigrán, residentes no Uruguai coa finalidade primordial de xogar e difundir no país os bolos celtas; pronto comezaron a primar tamén os aspectos máis culturais como espallar os costumes, tradicións e a cultura galega e do Val Miñor, a súa terra natal coa que sempre mantiveron unha intensa relación.
Entre os seus fundadores podemos citar a Gonzalo Fajo Alonso (socio número 1), Antonio Revello Velasco, José Rial Rouco, Francisco Lorenzo Boade, Álvaro Alonso Valverde, Ramón Méndez Fajo e Manuel Salgueiro Alonso
Os seus primeiros estatutos datan de 1948, cando a entidade era eminentemente deportiva. En 1955 aprobáronse uns novos/reformados no que xa aparecen novas finalidades como:
“a) Fomentar preferentemente o xogo de bolos; b) fomento e xeneralización doutros deportes que sexan de conveniencia moral, física e social; c) tratar de elevar o nivel de cultura e manter un espíritu de harmonía e mutuo respecto entre os asociados; d) contribuír ao desenvolvemento das súas finalidades, organizando campionatos e festas, internas ou externas, si conveñen aos seus fins de expansión social e deportiva".
Conta cunha sede social en propiedade, situada nunha das mellores zonas de Montevideo, que consta dun gran salón de actos, biblioteca, cancha de bolos celtas, salón comedor, ximnasio pechado con tribuna para 200 persoas, dependencias para practicar outros deportes, etc.
A súa prioridade sempre foi e será a organización e promoción de actividades deportivas: conta con tres equipos de fútbol-sala, varios equipos de bolos celta con xogadores de varias idades, cinco equipos de patinaxe artístico feminino e 18 xogadores de tenis de mesa.
Ademais das actividades deportivas que patrocina, organiza diversas actividades culturais e sociais, como a celebración do Día das Letras Galegas, do Día Nacional de Galicia, festexan o aniversario fundacional da sociedade, etc. con festivais, comidas, ciclso de conferencias, actuacións dos seus grupos folclóricos, etc.
Ten unha escola de baile galego, con máis de 60 alumnos e unha coral social mixta con 20 voces. Tamén os seus socios montaron un ballet español con 75 integrantes. Na escola organízanse cursos de gaita, danza tradicional galega e percusión. Hai tamén cursos para os socios de artes plásticas, lingua galega e diversas actividades de animación xuvenil e técnicas ao aire libre, para os socios máis novos.
Patrocina dous espazos radiofónicos: un en Radio Fénix, e outro na Emisora da Cidade de Montevideo.
Nestes anos editou un boletín bimensual, gratuíto, que informaba sobre as actividades e a marcha da sociedade e actualmente publica anualmente unha revista-memoria social.
Esta entidade conta actualmente con 450 socios e é moi coñecida no país por ser a difusora dun deporte, os bolos celtas, descoñecido no país ata que eles o comezaron a practicar.

Un equipo de fútbol, integrado por emigrantes pontevedreses en Montevideo, foi o o xerme do que hoxe é o actual “Centro Pontevedrés de Montevideo”.
A iniciativa da creación dunha nova entidade foi liderada por Nemesio Carballo e Modesto Rial. Ambos os dous expandiron entre a colectividade a necesidade de crear un centro con finalidades deportivas e sociais.
A súa primeira directiva estaba formada por: Nemesio Carballo, como presidente; vicepresidente, Manuel Moldes; secretario, Modesto Rial; prosecretario, Eduardo Alonso; secretario de actas, Luis Villanueva; tesoureiro, Manuel Fiuza; protesoureiro, Celestino Pichel; bibliotecario, Olímpico Coruñago e como vogais titulares: Justo Penedo, José Parada, Albino Novas, José Méndez, Andrés Kapham-mel, Justo Piñeiro, Angel Tomé e Manuel Touriño.
Segundo o estatutos sociais, aprobados ese mesmo ano o Centro ten os seguintes obxectivos: “ a) Contribuír con todos os medios ao seu alcance ao estudo e coñecemento da historia, os costumes e cultura de Galicia e da República Oriental do Uruguai, difundindo os principios da súa constitución democrática, mantendo o respecto polas institucións que a rixen (…)
c) Organizar actos culturais, artísticos e recreativos para o mellor logro dos propósitos enunciados, colaborar naqueles outros propiciados por entidades similares, sempre que non representen o menor menoscabo para a institución, nin renuncia aos seus principios de fe democrática
d) Auspiciar o ingreso a este centro das sociedades pontevedresas que se rixan polos mesmos principios e teñan os mesmos fins que o Centro Pontevedrés de Montevideo".
Grazas á colaboración económica dos socios, en pouco tempo mercan un edificio para ser a súa sede social: o edificio conta con despachos, unha oficina, sala de reunióne, salón de xogos, bar e unha Biblioteca á que chamaron "Manuel Magariños", con importantes fondos literarios galegos.
Ademais das actividades deportivas, nas que sempre están a un gran nivel, (en 2015 deu a coñecer un novo equipo de balonmano, da entidade, en catro categorías e con 50 xogadores, que compiten na liga uruguaia), o centro ten un grupo de teatro e un grupo de baile e música galegos, que o representa nas festividades da colectividade galega no país. Organiza tamén numerosas actividades recreativas, festas e banquetes, para manter unidos aos socios (celebración da Festa da Peregrina, do aniversario social, do Día do Apóstolo, fin de ano e elección das raíñas da entidade).

Este centro foi fundado por un grupo de emigrantes galegos, naturais da provincia de Ourense, liderados por Emilio Sampil, ourensán de nacemento e figura destacada da colectividade emigrada en Uruguai. A sociedade foi creada para “unir a todos los hijos de la provincia de Ourense, los oriundos que lo desen y las personas que quieran adherirse”, tal e como se recolle nos estatutos fundacionais.
Según estes, os obxectivos da mesma son: “Unir a todos os fillos e orixinarios de Ourense provincia e capital, nunha amplia solidariedade moral e material; defender a cultura galega sempre e cando non ofreza trabas á fraternidade humana; manter unha sección de información sobre os principais asuntos de Ourense e Galicia na produción artística e científica; realizar festas típicas, para recreo dos socios e as súas familias”.
Conta cunha sede social da súa propiedade, mercada nos anos 60: trátase dun local situado a 250 m. da Avenida 18 de julio, que conta con secretaría, sala de usos múltiples onde se desenvolve a vida social dos socios (realizan xogos de salón, proxección de videos e diapositivas, pequenas exposicións, conferencias, etc.), un pequeno escenario para espectáculos con capacidade para 300 persoas, un salón de reunións que comunica co bar, biblioteca e unha ampla terraza.
Trátase dunha entidade recreativa e cultural. En colaboración co Patronato da cultura gallega de Uruguay, realizaron a gravación da primeira misa en galego de todo o mundo “Bajo la Cruz de Santiago“.
No centro funciona dende hai anos unha “Oficina de información de turismo” que difunde material publicitario sobre Galicia.
A Xunta de Galicia concedeulles a Galeguidade.
Na actualidade conta con 286 socios dos que 194 son galegos.
Unha parte das súas actividades fainas en colaboración coas outras institucións españolas do Uruguai: ciclos de conferencias e exposicións, competicións deportivas, celebración anual de festas internas, nas que participan tanto o coro como o grupo de danzas de folklore galego da sociedade, ademais do ballet de folklore crioulo do Centro.

Esta asociación foi creada por un grupo de emigrantes galegos residentes no Uruguai con obxectivos recreativos e culturais, tal como aparece especificado na súa denominación.
Nos seus estatutos de 1963, recóllese no artigo 2 as finalidades:
“Art. 2º - El Centro Cultural y Recreativo Hijos de Galicia tendrá los fines siguientes esenciales:
a) Contribuir con todos los medios a su alcance al estudio y conocimiento de la historia, costumbres y cultura de Galicia y de la República Oriental del Uruguai, difundiendo los principios de su constitución democrática, manteniendo el respeto por las instituciones que la rigen
b) será apolítico, y no se permitirá hacer política religiosa ni filosófica, dentro del local social
c) Organizar actos culturales, artísticos y recreativos para el mejor logro de los propósitos enunciados, colaborar en aquellos otros propiciados por entidades similares, siempre que no representen el menor menoscabo para la institución, ni renunciamiento a sus principios de fe democrática
d) auspiciar el ingreso a este centro de las sociedades que se rijan por los mismos principios y tengan los mismos fines que el Centro".
Esta entidade continúa hoxe en día co seu labor de difundir a cultura galega na sociedade uruguaia e mantendo unidos aos seus socios, organizando diversas festas e banquetes que manteñan a solidariedade entre eles.

Este centro foi creado en 1879, polo que é a sociedade de emigrantes galegos máis antiga que segue funcionando no mundo. Foi fundada como un centro asistencial, cultural e recreativo por iniciativa de diversos persoeiros da crecente colectividade galega residente no país, como: Antonio Varela Stolles (primeiro presidente fundacional da nova entidade), Francisco Vázquez Cores, José Mª Quintiana, José Fariña, Jesús Martínez, José Mosteiro, Jesús Rey, Evaristo Novoa, Benigno Salgado y Vázquez, Genaro J. Calvo e Tomás Salgado y Vázquez.
A institución naceu inspirada no ideal de unificación da colonia galega, co fin de que os seus membros contaran cun lugar propio para lembrar, practicar, compartir e difundir os seus costumes e tradicións.
Tal como aparece reflexado na súa acta de instalación: “En Montevideo a los trienta días del mes de Agosto de mil ochocientos setenta y nueve, previa invitación hecha en algunos periódicos de esta capital por los señores Benigno Salgado y Vázquez y Tomás Salgado y Vázquez se reunieron en la casa habitación del Sr. José Mª Quintana gran número de hijos de Galicia, cuyos nombres constan en el libro correspondiente. Los iniciadores de esta reunión significan que el objeto de la convocatoria era proponer la fundación de una sociedad que se intitulará "Centro Gallego".
A inauguración oficial deste centro, con grandes festas, ás que asistiron o máis importante da sociedade uruguaia e da colonia española, celebrouse o 13 de xuño de 1880.
No regulamento do Centro Gallego de 1885 aparecen especificados os seus obxectivos e aspiracións: “Art. 4:
1º- proteger a los gallegos, sean o no socios, en especial a los que residen en la República.
2º - proporcionar a los asociados la instrucción que sea posible; pero, en particular, la primaria que se precisa para ser miembro útil de la humanidad
3º - promover entre los asociados, y entre todos los Gallegos, el espíritu y amor de paisanaje y españolismo, por medio del buen trato y la leal y franca comunicación
4º - celebrar los grande shechos de la humanidad, las glorias de España y principalmente las de Galicia, con solemnidades y demostraciones especiales
5º - enaltecer el nombre de nuestra Patria, honrar a sus hijos beneméritos y demostrar, a los que no la conocen, la honradez, ilustración, amor patrio y elevados pensamientos que generalmente distinguen a los hijos de las provincias gallegas
6º - propender a la prosperidad de la República Oriental del Uruguay
7º - fundar una sección, con reglamentación especial, para proteger al inmigrante gallego, y a los comprovincianos residentes en la República
8º - establecer escuelas nocturnas de adultos; y, cuando los fondos de la sociedad lo permitan, una o más diarias, para los hijos de los socios y para todos aquellos que le sea posible, las cuales serán gratuias
9º - dar conferencias que abracen todos los ramos del saber humano en general; pero muy especialmente, pondrá su empeño en difundir los conocimientos más necesarios en la práctica de la vida diaria social y doméstica
10º - facilitar a los asociados todo género de diversiones que se armonicen con las buenas costumbres
11º - proteger a todos los gallegos y demás asociados, contra todo género de arbitrariedades e injusticias que con ellos se cometían, y aconsejarles en todo, en aquellos trances en que pueda peligrar su honor, su vida o sus intereses
12º - figurar colectivamente como sociedad española que es, en todo acto patriótico que tienda a honrar el nombre de España”.
Xa dende os seus inicios este centro tivo unha grande aceptación entre a colectividade e o número de socios creceu cada ano. Converteuse en poucos anos nunha das sociedades de emigrantes máis importantes do país e mesmo de América. Destacaba pola atención aos socios a nivel instrutivo e asistencial, pero sobre todo polas grandes festas e banquetes, convertíndose nun dos lugares de reunión de máis resonancia da capital.
O Centro Gallego prestou fundamental atención, durante os seus primeiros anos de existencia a dous tipos de actividades: a educacional e a de protección. A instrutiva a través de clases que se dictaban na institución e de veladas literario-musicais que foron o antecedente mediato da traxectoria cultural iniciada pola entidade. En relación coa protección era atendido por unha dependencia especial do Centro, denominada "Oficina Central de Protección” que como publicaba nun anuncio na prensa local "esta oficina recibe y hace conocer todas las demandas de socorros, auxilios, trabajo y trabajadores. Facilita a todos los gallegos, en primer término a los socios, cuantos datos y conocimientos es posible, tanto referentes a la capital como a la campaña. Gestiona activamente todos aquellos asuntos que lo merezcan. Facilita recomendaciones, siempre que puede, para toda clase de personas y corporaciones: pone a disposición de los socios cuantos datos económicos, geográficos y estadísticos puedan darse, para cuyo efecto hace uso de la Biblioteca y archivo del centro".
Nos anos 20 teñen como prioridade conseguir unha sede social que estivese en consonancia coa imaxe de prestixio que se pretendía dar ante a colectividade e tamén ante a sociedade uruguaia. En 1928 inauguran un palacete na rúa San José, nº 870, que a día de hoxe continúa a ser a súa sede, deseñado e construído polo arquitecto Alfredo R. Campos. O edificio constitúe unha verdadeira xoia arquitectónica, e é un dos palacios máis fermosos da capital; nel atopamos a a Sala "Valle Inclán", a Sala de Honra "Rosalía de Castro, a Biblioteca "Concepción Arenal", a Sala de Lectura "Castelao", un magnífico restaurante, varias salas de Reunións, aulas, sala de teatro con capacidade para 500 espectadores, etc. que ofertan un amplo servizo e comodidades, para os seus socios. Este valor arquitectónico e cultural do Centro, así como o seu bo estado de conservación (foi restaurado nos anos 80 con axudas da Xunta de Galicia), o converten nun elemento referencial na arquitectura urbana de Montevideo (en 2004 foi declarado Monumento Histórico).
Conta tamén cunha extensión de 28.000 metros cuadrados, na zona de Carrasco, na que está edificado un parque social e complejo polideportivo dirixido, sobre todo, aos socios máis xóvenes, descendentes de galegos, a través das súas actividades deportivas, sociais e culturais. En 1928 é unha das entidades promotoras da creación da “Asociación Protectora de la Cultura Gallega".
En 1930 iniciou unha campaña para financiar a construción dunha residencia de estudiantes na Universidade de Santiago de Compostela.
Xa nas últimas décadas prestan servizos sociais aos socios, pero sobre todo destacan polas súas actividades culturais e recreativas. Conta cunha escola de baile rexional galego, con 120 alumnos, unha escola de danza española con 80 alumnos e clases de gaita e guitarra. O grupo de baile galego "Alborada", con 30 compoñentes, actúa nas festas do centro e da colectividade, como tamén o coro infantil, 130 voces blancas, formado polos fillos e netos dos socios.
Tamén ten unha escola de ballet clásico.
Durante os seus anos de historia editou diversas revistas, boletíns como voceiros do seu labor societario, sempre co título de "Galicia" (no período 1925-30 a revista "Galicia" foi dirixida polo escritor galego Julio Sigüenza) ou "Breogán".
Hai que destacar o gran número de personalidades que acudiron ao Centro ao longo destes anos, nomes propios da cultura galega, uruguaia e española como: Gregorio Marañón, Rafael Alberti, Alfonso R. Castelao, Ramón Otero Predayo, Eduardo Blanco Amor, Juan Zorrilla de San Martín, Carlos Zubillaga Barrera, etc.
Actualmente os estatutos sociais foron reformados e adaptados á nova situación da colectividade, destacando novas finalidades ao servizo dos emigrantes galegos:
"1.-Fomentar y estrechar mediante agradable y conveniente comunicación y trato continuos, los fraternales vínculos que deben unir a todos los gallegos residentes en esta república y a éstos con sus descendientes.
2.- Difundir, valiéndose de los medios que considere más eficaces, el conocimiento de Galicia, y de todo lo que enaltezca, honrando a los gallegos que, en la región o fuera de ella, se hayan distinguido y se distingan por sus talenteos o virtudes; así como ensalzar el nombre de España, rindiendo el honor debido a sus glorias e hijos más preclaros.
3.- Secundar en la medida de lo posible, toda acción progresista que se inicie en bien de Galicia, manteniendo con este propósito, relaciones directas con las sociedades regionales establecidas, o que se establezcan, tanto en sus cuatro provincias como fuera de ellas.
5.- Facilitar a los asociados todo género de distracciones y esparcimientos compatibles con las buenas costumbres, y fomentar la instrucción musical, literaria artística y que permita organizar funciones teatrales, certámenes, conciertos y otras manifestaciones de cultura social que recreen e instruyan.
6.- Crear un fondo especial de beneficencia, con los recursos que se obtengan de veladas literarias, musicales, rifas, bazares, donativos, suscripciones y fiestas que se dediquen a tal propósito para socorrer a los gallegos sin recursos aquí residentes, especialmente cuando se hallen enfermos.
7.- Contribuir a vigorizar las relaciones entre españoles y rurguayos, de manera que en toda ocasión solemne para éstos, se evidencien los leales sentimientos de aquéllos.
8.- Y promover, en cuanto lo sea posible, el bienestar moral y material de los asociados y de la colectividad gallega establecida en este país".

Este centro foi fundado por un grupo de galegos orixinarios da comarca de Bergantiños. Entre os seus fundadores pódese mencionar a Manuel Mancebo. Nos seus inicios os socios reuníanse na casa particular dun deles; posteriormente celebraban as súas reunión nun club galego afín, ata que en 1973 mercaron a súa sede social, situada na Avda. Millán da capital uruguaia, que conta con salón de actos, sala de reunións, salón de xuegos, oficina, bar-restaurante, biblioteca, e espazos deportivos: cancha de frontón e ximnasio.
Segundo os estatutos de 1973 as súas finalidades son: "a) Contribuír ao coñecemento da historia, costumes e cultura de Galicia e da República Oriental do Uruguai, e difundir os principios da súa constitución democrática, mantendo o respecto pola institución que rixe; b) organizar actos culturais, artísticos, deportivos e recreativos para o mellor logro dos propósitos enunciados".
O centor organiza diversas actividades sociais como excursións, bailes, comidas de fraternidade, etc., e celebra as festividade de San Xoán e Santa María, así como o aniversario social, o Día de Galicia, etc.
Edita a publicación "Revista oficial del Centro Bergantiños", con carácter anual e gratuíto e o boletín "Bergantiños", publicación oficial do centro, creado en 1986.
Este centro ten recoñecida a Galeguidade pola Xunta de Galicia e forma parte da “Unión de Asociaciones Gallegas del Uruguay”.

Esta asociación cultural foi creada por un grupo de galegos residentes no Uruguai, liderados por Jaime L. Lorenza. A súa finalidade principal era axudar economicamente ao desenvolvemento da cultura galega. Desexaban protexer a cultura da súa terra, pois consideraban que só por medio do máis alto coñecemento cultural, se podería capacitar ao pobo galego para o seu total desenvolvemento económico e político. Envían diversas doazóns aos centros culturais do país.
Na súa fundación colaboraron entidades xa existentes en Uruguai como o "Centro Gallego de Montevideo", que lles deu un gran apoio para lograr os seus obxectivos.
Seguidores do labor realizado polo “Seminario de Estudios Gallegos” e da “Real Academia Galega”, difunden a súa obra tanto en Galicia como en América.
A sú primeira directiva estaba integrada por destacados persoeiros da colectividade: presidente, Jaime L. Lorenza; vicepresidente, Carlos Sánchez Mosquera; secretario, Julio Sigüenza; vicesecretario, Miguel Barros Castro; tesoureiro, Juan José San Román; protesoureiro, Casiano Estévez; e como vogais: Conrado Soler, Ernesto Castro e Juan Deus Prados.
En 1929 comeza editar como voceiro da entidade o boletín "Arazúa".

Esta asociación foi creada por un grupo de descendentes de emigrantes galegos residentes no Uruguai, fillos de galegos que se sentían tanto uruguaios como galegos. Esta idea foi liderada polo profesor Carlos Zubillaga Barrera (primeiro presidente), Raúl Arias Novo e Jorge Diz.
A entidade tiña os seguintes fins, recollidos nos seus estatutos:
"1º) La defensa de los intereses culturales, políticos, económicos y sociales de Galicia, en la lucha por el reconocimiento de su personalidad como pueblo diferenciado
2º) El logro de un total acercamiento de los descedientes de emigrantes gallegos, a través de una acción conjunta destinada a la solució de los problemas de la emigración
3º) La difusión de los valores culturales, sociales y económicos de Galicia y el estímulo de las iniciativas tendientes a su plena valoración
4º) El análisis de la influencia que la emigración gallega ha ejercido en América, destacando el aporte individual y colectivo de los gallegos al surgimiento y consolidación de las naciones del continente
5º) La enseñanza del idioma gallego y su valoración como vehículo de cultura y condición ineludible para el reconocimiento de Galicia como pueblo con características propias
6º) Propender a una estrecha vinculación con las organizaciones galleguistas que actúen en América y Galicia, en especial con la Asociación Argentina de Hijos de Gallegos. Montevideo, julio 1963" .
En 1964 edia o boletín societario "Nós", como voceiro das súas actividades.

Esta entidade foi creada na cidade de Florida (Uruguai), por un pequeño grupo de vinteún emigrantes españois coa finalidade de fundar unha asociación de socorros mutuos. Xa na primeira reunión manifestan a súa preocupación por acceder a unha asistencia médica e lograr un lugar onde poder sepultar aos seus compatriotas.
O 8 de diciembre de 1878 resolven que debía estar integrada por emigrantes e descendentes de españois, aprobando o seu estatuto social, no que se chamaban Asociación española de Socorros Mutuos de Florida.
A partir dese momento comezan as súas actividades sociais, ofrecendo servizos médicos e medicamentos aos seus socios. Ademais, mantiveron vinculacións con España, chegando a colaborar economicamente para axudas de inundacións e outras catástrofes puntuais. Colabora tamén en proxectos na súa cidade de acollida como a creación de: Escuela Pública No.1, para nenas “Artigas”, do Colegio Nuestra Señora del Huerto (privado), da Alianza Francesa e a construción do Monumento a la Libertad que se colocou na Plaza Asamblea.
Co aporte dos asociados, mercaron un terreo no barrio “Prado Español” onde construíron unha glorieta, na que celebraba romarías a partir de 1885. Tamén adquiriu tres parcelas no cemiterio local onde erixiu un panteón. En anos posteriores compraron un edificio que converteron na súa sede social, con varios locais comerciais que alugaba para obter ingresos cos que financiar as súas actividades benéficas.
En 1985, esta asociación debeu adaptarse ás normas legais uruguais en materia mutual, e non podendo manter a asistencia sanitaria, transfórmase nunha sociedade cultural, recreativa e social. Pasa así a dnominarse “Asociación española cultural, recreativa y social de Florida”, e aparece como continuadora da antiga sociedade de socorros mutuos. Agora os seus fins están centrados nas actividades sociais e culturais, para a afirmación e difusión dos valores culturais hispano-uruguaios. A prioridade neste intre foi a reconstrución da súa sede social, que actualmente conta con dous amplios salóns, patios con fontes, churrasqueira, secretaría, sala de sesións e biblioteca.
É membro activo na Federación de Instituciones Españolas en el Uruguay (FIEU) e centro colaborador da galeguidade, por designación da Xunta de Galicia.

Esta asociación de emigrantes galegos na cidade suíza de Basilea foi creada en xaneiro de 1981 para "A defensa da identidade galega e o espallamento de todos os seus valores, así como a afirmación da súa arte, lingoa, cultura e costumes propias; a sociedade interesará aos membros por todos os problemas político-sociales, económicos e deportivos de Galicia e tentará estreitar os lazos de unión da Comunidade Galega establecida na demarcación consular de Basilea, arredores e en toda Helvecia".

En febreiro aprobaron os seus Estatutos, redactados en galego, e no mes de marzo iniciaron as súas actividades culturais cunha conferencia sobre Castelao.

A sé social contén bar, biblioteca, sala de ensaios e oficinas.

Entre as súas actividades máis destacadas está a celebración do Día das Letras Galegas, o Entroido, o Día da Muller Traballadora, entre outros, onde actúan o seu grupo de teatro, o grupo folclórico "Semente" e o grupo de gaitas "Sementeira". Organizan cursos de lingua, literatura, historia, xeografía e economía galegas.

Dende 1982 publican o boletín "Semente" como voceiro da sociedade.

Formou parte da Federación de Sociedades Galegas na Suíza (FSGS).

Nunha reunion celebrada na Casa de España de Lausanne o 21 de setembro do 1987, formada por dez persoas (todas de orixe galego) “amantes de la cultura histórica y folclórica de Galicia”, acordaron constituír unha asociación cultural galega a que denominaron Promoción da Cultura Galega. Neste primeiro momento, e ata ter confeccionados os seus Estatutos, acordaron adoptar os da sociedade “A Nosa Galiza de Xenevra” coas as modificacións oportunas.

Os seus obxectivos e finalidade están reflectidos nos seus Estatutos, redactados en castelán:

• "Promover a unión dos galegos en torno os ideais e valores propios de Galicia.
• Defender e desenrolar o idioma galego.
• Desenrolar actividades culturais, artísticas e recreativas.
• Promover as relacións con outros centros e asociacións da Suíza e de outros países".

Desde finais de 1988 contan con local propio.

Organizan cursos de galego. Contan co grupo de danzas, coral e grupo de gaitas "Promoción da Cultura Galega" e grupo de teatro, editan o boletín "Amanecer" e organizan conferencias e concursos.

Formou parte da Federación de Sociedades Galegas na Suíza (FSGS).

Foi creada no 1975 por unha ducia de socios.

Tratase dunha asociación sen fins de lucro, cuxos obxectivos aparecen reflexados nos seus Estatutos, aprobados en maio de 1985 e redactados en galego:

• Xuntar a os galegos de Zürich e comarca.
• Desenrolar actividades culturais, deportivas, folclóricas e de recreo.
• Divulgar as costumes e a cultura galegas.

No ano 1980 puxeron en marcha o Grupo de Danzas e Gaitas “Retrincos”. En 1983 fundaron un grupo vocal de cantigas enxebres e a “Charanga Fiadeiro”. En 1987 crearon o grupo de teatro galego "Compañía de Teatro Cultura Galega" e tamén un conxunto de música-moderna, chamado “Galegos”. En 1988 o equipo de fútbol Celta de Zürich integrouse na sociedade.

Publican o Boletín "Promoción de Cultura Galega de Zürich", celebran o Día das Letras Galegas, o Entroido e o Día da Patria Galega, organizan torneos de fútbol e maratóns.

Formou parte da Federación de Sociedades Galegas na Suíza (FSGS).

Durante o ano 1966 un pequeno grupo de galegos reuníanse todos os domingos no "Foyer Cervantes" baixo o nome de "Centro Galego de Xenebra", aínda que a súa idea era crear un centro diferente aos que xa existían noutras cidades suízas. En xaneiro de 1967 fundan unha entidade con este nome, coa pretensión de crear unha asociación que dignificara e revalorizara o galego. A sociedade queda entonces constituída con setenta socios.

Nos seus Estatutos, aprobados en xuño de 1973 e redactados en galego, aparecen recollidos os obxectivos sociais: Teimar o achegamento de todos os galegos e mais o seu desenrolo no vindeiro encol dos ideais, e arnaxes propios de Galicia; defensa e espallamento da lingua galega; desenvolvemento de todas as actividades de orde cultural, artístico ou de folguedo, a prol dos obxectivos desta sociedade; promoción das relacións e posibles traballos en común con outras sociedades da Suíza ou doutros países, cuxos obxectivos non sexan contrarios ós de A Nosa Galiza.

Entre as actividades culturais que organizan está o programa de radio "Galicia Sempre" creado o 15 de decembro de 1985 na emisora de radio Geneve Informations e dirixido por Carlos Díaz. Ademais sosteñen unha escola de gaitas e percusión, donde ensaia o seu grupo folclórico "A nosa Galicia" creado en 1981 e tamén contan cun grupo musical de "Xóvenes A Nosa Galiza" con rondalla e grupo de gaitas; así como un grupo de teatro formado polos socios. Organizan ciclos de conferencias e coloquios, representacións teatrais, campeonatos de axedrez e futbol, excursións e bailes, todos eles enmarcados nas celebracións da Quincena Cultural Galega, do Día das Letras Galegas e do Día de Galicia. Editan dende a súa fundación o boletín social "Semente".

A Sociedade “A Nosa Galiza” manten unha intensa actividade social e cultural en beneficio da colonia galega en Xenebra. Proba diso é a súa participación activa en diferentes organismos, como a Federación mundial de Sociedades Galegas (FMSG), a Federación de Sociedades Galegas na Suiza (FSGS), da que actualmente non forma parte pero da que antaño asumíu a Secretaría Xeral e a Secretaría de Cultura.

O día 10 de outubro do 1973, un pequeno grupo de galegos emigrados na Xenebra, decidiron a formación dunha sociedade galega cultural, social, deportiva e recreativa.
A partires dese momento realizaron numerosos actos culturais e recreativos, fundaron unha sección de fútbol, un grupo de teatro, un grupo folclórico... e adheríronse a outros organismos de espallamento e defensa dos dereitos dos emigrantes, non soamente da Suíza, senón tamén en Galicia, no Estado español e noutros países.

En 1974 adheríronse a Federación Mundial de Sociedades Galegas (FMSG) e posteriormente a Xunta de Organizacións Galegas en Europa (XOGE). Tamén formaron parte da Federación de Sociedades Galegas na Suíza (FSGS).

Segundo os seus Estatutos, aprobados en decembro de 1973 e redactados en galego, os seus obxectivos son:

• Desenvolvemento por tódolos medios posibles, no senso da afirmación da língua, do arte e da cultura do pobo galego e dos seus valores nacionais.
• Axuda e apoio moral e social ós galegos da Xenebra na resolución dos problemas derivados da súa situación de emigrantes.
• Desenvolvemento de actividades culturais, deportivas e de recreo, para os galegos emigrados na Xenebra.
• Promoción de toda clase de actos culturais galegos no seno da emigración galega en Suiza.
• Desenvolvemento da colaboración e de traballos comúns coas entidades galegas da terra e da emigración galega.

No local social dispoñen de sala de actos, bar, biblioteca, cociña e servizos.

Publican o voceiro "Irmandade", imparten cursos de galego, contan cun grupo de teatro e outro de danzas e gaitas, celebran as Festas do Entroido, Magosto e San Xoán.

Prestan os socios axuda e xestión en problemas laborais, administrativos e sociais, realizan visitas a doentes e familiares nos casos de enfermidade, accidente ou defuncións e participan en festas benéficas.

En 1979 créase a Irmandade Galega O Pote co obxectivo de incorporar a galegos, así como a cónxuxes e fillos de galegos residentes en Zûrich.

O 12 de maio de 1979 aprobáronse os seus Estatutos, redactados en galego.

No artigo nº 2 sinálanse as finalidades da sociedade:

• "Desenrolar e propagar a Lingua, o Arte, a Hestoria, a Literatura, a Economía, o Folclore, e todo o que estea en estreito contato con Galicia e o pobo galego, asín como os seus valores nacionaes.
• Axuda, apoio moral e social na resolución dos problemas que atopen os galegos na emigración.
• Desenrolo de aitividades de folguedo entre os galegos emigrantes.
• Percurar as relacións e a colabouración con calisqueira entidades de ouxetivos semellantes".

A Asociación Cultural Galega Galiza Hoxe está composta por galegos emigrados na Xenebra.

O seu principal obxectivo é o espallamento da cultura galega e os valores nacionais do pobo galego no seo da emigración galega na Suiza.

Os seus primeiros Estatutos foron aprobados pola Asemblea Xeral de fundación da asociación o 20 de outubro de 1976 en Xenebra, incorporando correccións en xaneiro de 1989.

Publica a revista "Galiza hoxe" e emite un programa de radio denominado "Galiza sempre" para informar da actualidade política, social, económica e cultural do pobo galego no seu conxunto.

Formou parte da Federación de Sociedades Galegas na Suiza (FSGS).

Esta sociedade recreativa e cultural foi fundada en 1975 por un grupo de emigrantes galegos residentes na localidade suíza de Aarau coa finalidade de que os socios contasen cunha sede onde reunirse e onde poder afirmar e extender os seus valores nacionais galegos.

Nos seus Estatutos sociais, redactados en galego, destacan os seus fins: lograr o desenrolo de todos os medios posibeís no senso da afirmación da lingua, da arte e da cultura do pobo galego, así como dos seus valores nacionais; axuda e apoio moral e social aos galegos da zona de Aarau, especialmente aos asociados, na resolución dos problemas que estes atopen na súa condición de emigrantes; desenvolvemento de actividades culturais, deportivas (...).

No seu local social contan con biblioteca, adicada a Eduardo Blanco Amor.

No ano 1983 fundaron un grupo folclórico de danza e música galegas "Anduriñas dos Alpes" co que participan en numerosas actividades culturais e lúdicas como a celebración de festas do aniversario social, o Día das Letras Galegas, o Día da Patria Galega, o Día do emigrante, festas navideñas, etc. Dende 1984 publican a revista "Enxebre" como voceiro da entidade. Contan con tres equipos de fútbol que participan en diversos torneos.

Formou parte da Federación de Sociedades Galegas na Suíza (FSGS).

O Fato pra unha Galiza ceibe e socialista constituíuse en Xenebra para incorporar aos emigrantes galegos favorables ao dereito á autodeterminación dos pobos.

Os seus obxectivos son:

• Preparar a emigración galega sobor dos problemas da súa terra e do seu pobo con miras a que o día que volten continúen a loita pola liberación do noso pobo.
• Axudar de tódalas maneiras posibles á loita dos nosos compañeiros do interior.
• Informar e traballar a opinión do mundo enteiro sobor da existencia do pobo galego, da Nación galega, da súa explotación polo centralismo e o feixismo, e da situación colonial na que o noso pobo atópase.